«Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΒΑΘΑΣ μας έκανε ένα μεγάλο καλό και ένα μεγάλο ‘κακό’. Γέμισε την ψυχή μας με οράματα ,και όσο μας άξιζε την τσέπη μας»
Αγαθόν το εξομολογείσθαι…
Γράφει ο Τάσος Χανλίογλου
Πάνε πολλά χρόνια (1970), που ένα πρωί νωρίς νωρίς έτρεξα στο μοναδικό περίπτερο της πλατείας Ναυαρίνου.
Από μήνες πριν αναγγέλλονταν ότι ήδη ετοιμάζεται σε άγνωστα γραφεία από νέους ανθρώπους , μύστες του χώρου της αυτοκίνησης η έκδοση ενός νέου περιοδικού αυτοκινητου.
Ήταν ακριβώς η ΑΥΓΗ της δεκαετίας του 70 και κάθε τέτοια πληροφορία αποτελούσε σημαντικό γεγονός. Η ΕΛΛΑΔΑ έβγαινε από την ρομαντική και ονειροπόλα δεκαετία του 60 και εισερχόταν πλέον σε μια νέα εποχή
Και αυτή δεν ήταν άλλη από την εποχή της προσαρμογής στον νέο κόσμο που ανέτειλε. Τον κόσμο της ανάπτυξης ,της εξέλιξης ,και της προόδου. Όχι μόνο βέβαια για Αμερική και Γερμανία, αλλά θα έπρεπε και για την δική μας πατρίδα. Όμως κατάφεραν να προδώσουν τα όνειρά μας.
Μια άλλη φορά θα μιλήσουμε για τα προδομένα μας όνειρα.
Φοιτητής τότε ρουφούσα στην κυριολεξία τα κείμενα και τα άρθρα κάθε εντύπου που θα μου άνοιγε τους πνευματικούς όπως και τους επιστημονικούς μου ορίζοντες. Από τον Μπακούνιν ως τους φιλοσόφους και από τον Παπαδημητρίου για την Τζαζ ως τον Μπαλζακ.
Εκείνα όμως που επίσης διεκδικούσαν μια -θα τολμούσα να πω – περίοπτη θέση ήταν τα επιστημονικά βιβλία και περιοδικά. Ο «Κόσμος της επιστήμης», τα «Ηλεκτρονικά νέα» ,και φυσικά τα τότε περιοδικά Αυτοκινήτου.
Το «Βολάν», τα «Νέο αυτοκίνητο» το «Αuto Εξπρές» και όσες εφημερίδες ήθελαν να επακολουθήσουν το μοντέρνο ρεύμα . Κάθε μια που σεβόταν τον εαυτό της επιβαλλόταν να συμπεριλάβει στην υλη της και σελίδα αυτοκινήτου.
Δημοσιογραφικά αστέρια της εποχής μάχονταν για την επικράτηση και εδραίωση στην πρωτοκαθεδρία της πρωτοπορίας.
Έναν όμως ξεχωρίσαμε ιδιαίτερα. Πέρασε από πολλά – ειδικά- έντυπα και εφημερίδες και διαφοροποιήθηκε από το αναπτυσσόμενο τότε επώνυμο και ανώνυμο πλήθος . Ένα από τα χαρακτηριστικά των κειμένων του ήταν ο λογοτεχνικός τους χαραχτήρας.
Ο περί ου ο λόγος δημοσιογράφος ήταν ο νέος τότε και στην ηλικία, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ.
Περίεργοι τότε διψούσαμε να μάθουμε όσα περισσότερα γινόταν στο χώρο του αυτοκινήτου. Αγαπημένο θέμα των νέων της εποχής .Δεν δημιουργούνταν παρέα που μέσα σε λίγη ώρα να μην αναφέρονταν στο αυτοκίνητο .Μόλις που τελειώναμε την εφηβεία και με χαρά βλέπαμε το μέλλον που μας ανοίγονταν.
Το μέλλον εκείνης της εποχής μας το έφερε αισιόδοξα μέσα από τις με πάθος γραμμένες σελίδες, όπου και αν έγραφε ο ΚΩΣΤΑΣ. Είχε γίνει ο δικός μας Κώστας.
Κατοικούσα φοιτητής σε παλιά οικοδομή χωρίς ασανσέρ. Πέντε πέντε (τότε) κατέβηκα τα σκαλιά και οι 6 όροφοι μου φάνηκαν ισόγειο, Όταν πλησίασα το περίπτερο το ξεχώρισα από μακριά. 4ΤΡΟΧΟΙ… Μια FORMULA στο κίτρινο εξώφυλλο για ΑΡΧΗ. Μια εικόνα αγωνιστικού αυτοκινήτου που εμάς ακόμη μας στοιχειώνει.
Και έτσι άρχισε μια μεγάλη σε χρόνο και σκέψεις όμορφη περιπέτεια . Δεν διαβάζαμε μόνο, αλλά αποστηθίζαμε την ύλη του. Φροντίζαμε να μη χάσουμε ούτε μια λέξη ούτε ένα νόημα. Είχα φίλο (και τον έχω) που διάβαζε και τις αγγελίες χωρίς να έχουν γι΄ αυτόν αγοραστικό ενδιαφέρον.
Από τα γραπτά του ΚΑΒΒΑΘΑ έμαθα για τον ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΕΡΦΟ πριν τον συναντήσω στις σελίδες του 1984 του ΟΡΓΟΥΕΛ πολύ αργότερα.
Έμαθα πότε και που χρησιμοποιείται η έννοια ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΦΟΡΤΙΣΗ. Μη σας φαίνεται παράξενο, καθότι ορμώμενος γαρ από ένα μεγάλο χωριό.
Οι «4 Τροχοί» μας έφεραν κοντά στους διάσημους αγώνες, μας ενθουσίαζαν με τις παρουσιάσεις. Ειδικά τα ΤΕΣΤ των υπεραυτοκινητων. Δεν θα ξεχάσω εκείνο της MURA. Ένα άρθρο ευαγγέλιο, και όχι μετάφραση των ομολογουμένως εντυπωσιακών χαρακτηριστικών της.
Προσωπικά νιώθω σαν να την οδήγησα και ας μη συναντηθήκαμε ποτε στη ζωή μας. Μάθαμε για την υπερστροφή, την υποστροφή ,το κέντρο περιστροφής, την ανεξάρτητη ανάρτηση όπως και την «άναρχη» ανάρτηση. Μάθαμε για το μπλοκέ διαφορικό ,τα δισκόφρενα, το κοντό τιμόνι. τις κοντές σχέσεις. Μάθαμε να αξιολογούμε την ροπή ,την αύξηση της ιπποδύναμης. Μάθαμε τον ρόλο των ελατηρίων και των αμορτισέρ. Είμαι υποχρεωμένος όμως να δώσω μια πειστική απάντηση στην υποτιθέμενη ερώτηση που θα μου κάνει ο νεαρός γκατζετάκιας σήμερα. Ε, και τι με όλα αυτά, ρε «θείου»… Στα όσα αναφέρθηκα πιο πάνω όντως σήμερα δεν χρειάζεται να τα ξέρει κανείς .Τα έχει αναλάβει να τα κάνει τέλεια η σύγχρονη ηλεκτρονική. Τα περισσότερα αυτοκίνητα στην ουσία είναι μεγεθυμένα SMART PHONES .Όμως, νεαρέ μου, όλα κάπως άρχισαν. Και όσες χώρες αποφάσισαν να ανέβουν τότε στο τρένο της επιστήμης και της τεχνολογίας είναι αυτές που στην ουσία μας κάνουν κουμάντο. Εκείνο το τρένο χάσαμε δυστυχώς κυνηγώντας το άλλο της ΙΣΤΟΡΙΑΣ που μας «έψηνε» ο ιδιότυπος τότε σοσιαλισμός ,τρομάρα μας.
Ο ΚΑΒΒΑΘΑΣ μας γαλούχησε ,μας μόρφωσε ,μας έδωσε δουλειές (προς Θεού δεν μας διόρισε, όπως συνηθιζόταν) ,μας άνοιξε τα μάτια. Και έτσι είδαμε τον κόσμο διαφορετικά. Έχω να πω πολλά και θα τα πω .Όμως ένα άρθρο αν μεγαλώσει πολύ γίνεται κουραστικό.
Ο ΚΩΣΤΑΣ μας έκανε ένα μεγάλο καλό και ένα μεγάλο «κακό».
Μας γέμισε την ψυχή μας με οράματα ,και όσο μας άξιζε την τσέπη μας. Τον ευχαριστούμε. Συνεχίζεται…
