Ο Jean–Claude και το swap του κυρίου Σημίτη
Γράφει ο Αντωνάκος Αντώνης *, 20-06-2019 antonakosantonis@gmail.com
Δεν ξέρω αν ήταν, όπως εικάζει η σημερινή «ΕΣΤΙΑ», η «σύμπτωση» της συνεύρεσης με τον διοικητή της Τ.τ.Ε. ή κάποια ιδιαίτερη συνομιλία με τον προσφιλή του Βάκχο αυτό που οδήγησε, «στο ξεκάρφωτο;», τον απερχόμενο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μιλήσει για απόκρυψη, εκ μέρους της Ελλάδας, οικονομικών στοιχείων την περίοδο 2004-2009. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στον κύριο Jean-Claude και στους υπόλοιπους «μακαρίως καθεύδοντας» κομισάριους της Ε.Ε. ότι, υπό το «άγρυπνο βλέμμα» τους, όχι μόνο η Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες μπήκαν στην Ευρωζώνη η οποία σήμερα φαίνεται να οδηγεί ακόμα και την Ιταλία στα όρια της οικονομικής ασφυξίας.
Ένα, αλλά όχι το μόνο, από τα στοιχεία της δημιουργικής λογιστικής που χρησιμοποιήθηκαν ήταν και τα περιβόητα swaps. Τα «προϊόντα» αυτά ήταν ένα είδος ομολόγων -βασισμένων στην ανταλλαγή νομισμάτων- η αξία των οποίων, αναλόγως των συναλλαγματικών ισοτιμιών, μπορούσε να αυξηθεί ή να μειωθεί. Η Ελλάδα δεν ήταν η μόνη χώρα που χρησιμοποίησε αυτό το τέχνασμα για την απόκρυψη χρέους. Η κυβέρνηση Σημίτη συνήψε το 2001 ένα swap –εξαρτώμενο από το Ιαπωνικό γιέν- ύψους 2,8 δισ. με την Goldman Sachs. Σύμφωνα με τον πρώην Αντιπρόεδρο της ΕΛ.ΣΤΑΤ. κύριο Ν. Λογοθέτη «Από το 2001 μέχρι το 2009 το γιεν είχε καταρρεύσει και το συγκεκριμένο swap “έχανε” συνολικά 21 δισ.!». Η χώρα υποχρεώθηκε «να “εξαργυρώσει” αυτό το swap (20 χρόνια πριν την λήξη του!!) και να εντάξει το “loss” των 21 δισ. στο δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδος, διαιρώντας το διά 4 και εντάσσοντας κάθε τέταρτο στα ετήσια ελλείμματα τεσσάρων ετών, από το 2006 έως και το 2009. Ως αποτέλεσμα, το έλλειμμα του 2009 διογκώθηκε κατά περίπου 5,5 δις.». Άλλες χώρες που είχαν υπογράψει swaps δεν υποχρεώθηκαν να το καταγράψουν στα ελλείμματά τους.
Φυσικά δεν ήταν η μόνη «εύνοια» που έδειξε η Ε.Ε. στην Ελλάδα. Μέσω του κυρίου Γεωργίου υποχρεωθήκαμε να εντάξουμε, αντιθέτως με τα μέχρι τότε ισχύοντα, στη Γενική Κυβέρνηση 17 ΔΕΚΟ με συνολικά χρέη περίπου 18 δισ.. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, προφανώς, το μεγαλύτερο μέρος από τα χρέη αυτά έρχονταν από το «βαθύ παρελθόν» και ότι, σύμφωνα με τις τεκμηριωμένες καταγγελίες της κυρίας Γεωργαντά, η ένταξη αυτή έγινε με αντικανονικό τρόπο υπηρετώντας σκοπιμότητες.
Επειδή στην εξιχνίαση των «εγκλημάτων» ενδείκνυται να ακολουθείται ο «δρόμος του χρήματος» δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής ότι από το 2010 μέχρι το 2012 διασώθηκαν Ευρωπαϊκές τράπεζες σε βάρος μας «ξεφορτώνοντας» -με εντολές άνωθεν- τα Ελληνικά τους ομόλογα στις Ελληνικές, στα ασφαλιστικά ταμεία και τους απλούς αποταμιευτές. Όπως έχει, προσφάτως, ομολογήσει το Δ.Ν.Τ. η αναδιάρθρωση του χρέους έπρεπε να γίνει το 2010 αφού τελικά το PSI έγινε σε βάρος της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Όμως, «είναι πολλά τα λεφτά Άρη», γι’ αυτό η αλήθεια και οι «φιλίες» πάνε περίπατο. Υπέρτατος και διαχρονικός νόμος τα συμφέροντα των ισχυρών και η προστασία όσων πειθήνια τα υπηρετούν. Έτσι εξηγείται και η επίμονη, απαράδεκτη και εν πολλοίς εκβιαστική παρέμβαση στην από ξένα κέντρα υπέρ του κυρίου Γεωργίου. Σύμφωνα μάλιστα με τον Μ.Κ. («ΕΣΤΙΑ», 20/6/19) αυτό ήταν και το αντικείμενο μιας τρίωρης σύσκεψης στο Μέγαρο Μαξίμου του κυρίου Γιουνκέρ με τους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο. Τελικά το «σύστημα» φροντίζει τα «εργαλεία» του.
*Ο Αντώνης Αντωνάκος είναι εκπαιδευτικός. Επί σειρά ετών δραστηριοποιήθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα, εκλέχτηκε πρόεδρος της ΟΛΜΕ, ενώ διετέλεσε μέλος της Κεντρικής-Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, Γραμματέας Συνδικαλισμού της Νέας Δημοκρατίας και υποψήφιος βουλευτής στη Β΄ Αθηνών. Αρθρογραφεί στον έντυπο και διαδικτυακό Τύπο