Η άλλη όψη…
Μπορούν αυτοί να είναι μια καλή κυβέρνηση;
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Μηδέν από μηδέν μηδέν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα από την εξίσωση της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν την θυμάται λίγες ώρες μετά. Ακόμα και τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν ελάχιστα. Από την όλη ιστορία μόνο η κυβέρνηση κέρδισε κάτι.
Ένας – ένας οι υπουργοί της έκαναν απολογισμούς έργου, στο τέλος έκανε και έναν πλήρη απολογισμό ο πρωθυπουργός και το κοντέρ μηδενίστηκε: Καμία συζήτηση για τον χιονιά, ούτε και για εκλογές φυσικά. Τι εκλογές να γίνουν από μια κυβέρνηση που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης;
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε πρόταση μομφής που βόλεψε τόσο πολύ την κυβέρνηση; Γιατί έχει αποφασίσει να πορεύεται καθημερινά με όρους ακραίας πόλωσης. Οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσει εντυπώσεις θα αξιοποιείται με μια σκληρή φρασεολογία και στόχο προσωπικά τον πρωθυπουργό.
Φτάσαμε στο χάλι στην πρόταση μομφής, που θεωρητικά είναι η ύψιστη κοινοβουλευτική διαδικασία να μιλάνε 25 λεπτά για κάποια εντελώς ΑΣΗΜΑΝΤΑ sms του… Μένιου Φουρθιώτη!
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται πλέον σε καθημερινή βάση στην κυβέρνηση με ότι βρει; Ο πρώτος λόγος είναι ότι βλέπει στις δημοσκοπήσεις την άνοδο του ΠΑΣΟΚ και επιχειρεί να εμφανιστεί σαν το κόμμα που θα επιστρέψει στην εξουσία. Ο δεύτερος είναι ότι βλέπει εκλογές στο Φθινόπωρο, δηλαδή σε 8-9 μήνες. (Δεν θα γίνουν).
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συντηρεί λοιπόν τα θέματα της πανδημίας, την ακρίβεια και την… δημοκρατία που κινδυνεύει από την χούντα Μητσοτάκη. Από κοντά θα πριονίζει και το ΠΑΣΟΚ που δυστυχώς στην πρόταση μομφής πήγε από πίσω του (δυστυχώς). Τι θα λένε συνεχώς στο ΠΑΣΟΚ; Προοδευτική διακυβέρνηση συνεργασίας ή Δεξιά;
Αυτά θα συντηρεί καθημερινά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα συντηρεί και κάτι ακόμη. Την πλήρη αδυναμία του να προτείνει ή να σχεδιάσει κάτι. Δεν μπορεί να το κάνει, ποτέ δεν το έκανε, αλλά δεν θεωρεί ότι χρειάζεται κιόλας. Πασχίζουν, η ακραία τοξικότητα να “δουλέψει” στο τέλος.
Τώρα, αν τους ρωτήσει κανείς από που προκύπτει ότι αυτοί θα είναι μια καλή κυβέρνηση δεν έχουν απάντηση. Δεν το έχουν σκεφτεί. Είναι αφοσιωμένοι στην τοξικότητα και την πόλωση νομίζουν ότι αυτά αρκούν για το πολιτικό τους μέλλον. Αλλά δεν πειράζει. Το ερώτημα το κάνουν οι πολίτες όταν τους παρακολουθούν: Μπορούν αυτοί να είναι μια καλή κυβέρνηση; Όχι λένε όλο και περισσότεροι.
