Η άλλη όψη…
Θα πορευόμαστε πάντα αρρωστημένα;
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Η πολιτική είναι τελικά η μόνη δραστηριότητα όπου η αλήθεια και κάθε άλλη αρετή δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Στην ιατρική για παράδειγμα, είναι απολύτως αδιανόητο ο γιατρός να σου πει ψέματα, οι εξετάσεις να μην ληφθούν υπόψη, η αποθεραπεία να μην είναι η καλύτερη δυνατή και σαφώς προσαρμοσμένη στο πρόβλημα που πρέπει να διορθωθεί.
Η πολιτική είναι η μόνη που δεν αξιώνει ίαση, ούτε και πασχίζει να διορθώσει οτιδήποτε. Εδώ ο “γιατρός” – πολιτικός, αρκεί να λέει ψέματα από το πρωί μέχρι το βράδυ, να παρουσιάζει μια ανύπαρκτη πραγματικότητα, αποθεωμένος κιόλας, για το πόσο καλός είναι στην εξαπάτηση.
Αν βάζαμε την Ελλάδα σε ένα ισχυρό και οργανωμένο Διαγνωστικό Κέντρο για να κάνει όλες τις εξετάσεις, θα διαπιστώναμε ότι η σημερινή Ελλάδα είναι βαριά άρρωστη, με ανίκανη δημόσια διοίκηση, ισχυρότατο κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό, εξαιρετικά αργή (και κατευθυνόμενη…) απονομή δικαιοσύνης.
Ένας ασθενής με απίστευτη πολυνομία γεμάτη στρεβλώσεις και εξαιρέσεις που όλα τα παρουσιάζει νόμιμα και παράνομα μαζί ώστε, “κατόπιν ενεργειών του πολιτικού ή κατόπιν λαδώματος”, να μπορείς να διορθώσεις ότι σου φορτώνουν.
Η Ελλάδα είναι ένας ασθενής με τόση γραφειοκρατία, που τα πάντα φρενάρουν. Με πολίτες περιδεείς, αδιάφορους, δίχως ίχνος κοινωνικής ευθύνης και αντίθετους σε κάθε αλλαγή. Με πολιτική τάξη βαριά αμόρφωτων, αγενών και φανατισμένων στο παρελθόν πολιτικών. Μια χώρα χωρίς αλληλοσεβασμό, με τεράστια ανοχή στην ασυδοσία, εντελώς αντίθετη σε κάθε είδους πειθαρχία, οργάνωση και τάξη.
Μιλάμε για μια χώρα – πολυτραυματία όπου δεν υπάρχει λειτουργία ή σημείο του σώματός της που να μην χρήζει ανάγκης άμεσης επέμβασης. Κι όμως αυτή η ανάπηρη χώρα πορεύεται λες και όλα είναι σε απόλυτη τάξη. κανείς δεν απαιτεί ίαση. Μέσα από ένα πέπλο σκοτεινής συνωμοσίας όλοι μα όλοι, πολίτες και πολιτικοί μοιάζει να έχουν αποδεχθεί: Έτσι θα πορευόμαστε: Αρρωστημένα.
