Η άλλη όψη…
Η εποχή της ουσίας είναι παρελθόν
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Όταν οι Δημοσθένης, Λυσίας, Aντιφών, Aνδοκίδης, Iσαίος, Iσοκράτης, Yπερείδης, Λυκούργος, Aισχίνης, Δείναρχος, έδιναν ως δεινοί ρήτορες τη μάχη του λόγου για να πείσουν τους πολίτες στην Αρχαία Ελλάδα να πάρουν σημαντικές αποφάσεις, να υπερψηφίσουν ή να καταψηφίσουν κυβερνώντες, δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι σχεδόν 2.500 χρόνια μετά, δεν θα ήταν ή δύναμη του λόγου και των επιχειρημάτων που θα καθόριζε τις εξελίξεις αλλά η δύναμη στημένων εικόνων.
Υπό μια έννοια η ανθρώπινη κοινωνία επέστρεψε στον πρωτογονισμό, δηλαδή βρίσκεται μερικούς αιώνες πιο πίσω από την ποιότητα των αρχαίων ελληνικών κοινωνιών. Μπορεί να υπήρχε τότε το πρόβλημα των λαοπλάνων, ρήτορες που παρέσυραν πολλές φορές τους πολίτες σε λάθος αποφάσεις ,όμως για να γίνει έστω και αυτό, υπήρχαν επιχειρήματα, σκέψη και ουσία.
Σήμερα στην εποχή της εικόνας, ο Τραμπ τραβά τα μαλλιά του με δυο ημίγυμνες νεαρές δίπλα του, που του ρίχνουν λεκάνες με νερό για να αποδείξει ότι δεν φορά περουκίνι. Ο Πούτιν πέφτει στα κρύα νερά μέσα στο καταχείμων ή δίνει αγώνες καράτε στα 64 του. Ο Ερντογάν αγκαλιάζει υπερήλικες και μικρά παιδάκια. Και ο Τσίπρας φορά μια κόκκινη γραβάτα.
Η εποχή της ουσίας είναι νεκρή. Είμαστε εδώ και δεκαετίες στην εποχή της πλασματικής εικόνας που την περιέγραψε πολύ καλά μια είσοδος του προέδρου των ΗΠΑ Μπους σε εστιατόριο Αμερικάνων στο Ιράκ την εποχή της εισβολής. Μπήκε στο εστιατόριο με ένα φαρδύ χαμόγελο, βαστώντας ένα μεγάλο δίσκο με μια καλοψημένη γαλοπούλα, που όπως αποκαλύφθηκε λίγους μήνες μετά ήταν… πλαστική!
Η εικόνα όμως που κυριάρχησε είναι ότι πήγαινε φαγητό στους στρατιώτες του, αφού την ψευδή εικόνα μετάδωσαν όλα τα τηλεοπτικά κανάλια του πλανήτη. Όταν αποκαλύφθηκε το ψέμα ουδείς νοιάστηκε. Η πλασματική εικόνα είχε θριαμβεύσει οριστικά.