Η άλλη όψη…
Δεν είναι η ακροδεξιά-Είναι οι πληβείοι
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Ο Ζαίρ Μπολσονάρο, νέος πρόεδρος της Βραζιλίας είναι εκπρόσωπος της τερατολογίας και της τιποτολογίας. Επί 26 χρόνια βουλευτής περιφερόταν στα τηλεοπτικά κανάλια λέγοντας αδιανόητα πράγματα όπως ότι οι ιθαγενείς του Αμαζονίου είναι παράσιτα, ότι λατρεύει τον Χίτλερ, ότι οι γυναίκες δεν αξίζουν ίσες ευκαιρίες με τους άνδρες και πολλά άλλα, ακόμη χειρότερα.
Ήταν ο γραφικός του χωριού που κανείς δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά και όμως: Εξελέγη με ποσοστό 56%, δηλώνοντας ότι αν δεν κέρδιζε τις εκλογές θα καλούσε το στρατό να επιβάλλει με τα όπλα την προεδρία του…
Η παγκόσμια κοινότητα μιλά για την επέλαση της Ακροδεξιάς και των λαϊκιστών. Και μνημονεύει εκλογές ηγετών τύπου Τραμπ (που αποθέωσε τον Μπολσονάρο) ακόμα και στην Ευρώπη. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Δεν έρχεται η ακροδεξιά αλλά κάτι άλλο.
Ζούμε την ιστορική επέλαση των πληβείων. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, οι φτωχοί, οι κατατρεγμένοι και κυρίως οι απαίδευτοι δεν αναζητούν τους αντικειμενικά άξιους, με ικανότητες, μόρφωση και δυνατότητες, για να τους κυβερνήσουν, άλλα έναν μεταξύ τους.
Δεν αναζητούν τους ηγέτες τους από την πνευματική, οικονομική και κοινωνική ελίτ, αλλά επιλέγουν έναν από τους ίδιους, αρκεί να είναι ευρύτερα γνωστός.
Αυτή η φοβερή αλλαγή συμπεριφοράς των πληβείων οφείλεται στο Διαδίκτυο, όπου οι απαίδευτοι διαπίστωσαν ότι έχουν και λόγο και αποδοχή. Ξαφνικά μπορούν να υβρίζουν τον πρωθυπουργό τους και από κάτω να επιδοκιμάζουν εκατοντάδες άγνωστοι. Μπορούν να λένε ότι η Γη είναι επίπεδη και κάποιοι άλλοι να δημοσιεύουν “αποδεικτικές” φωτογραφίες.
Η ΕΠΕΛΑΣΗ των απαίδευτων είναι πλέον ένα τσουνάμι που συμπαρασύρει τις παλιές κοινωνικές δομές και έχει δυστυχώς και πραγματικές αιτίες. Η βαθιά κοινωνική ανισότητα, η έλλειψη παιδείας για τους περισσότερους, η φτώχεια, η έλλειψη ονείρου στον νέο άνθρωπο, έφερε – πάντα μέσα από το Διαδίκτυο – αυτή την ανατροπή. Η ελίτ απέτυχε, προχωράμε χωρίς αυτήν.
Για πρώτη φορά οι πολλοί και απαίδευτοι μπορούν να νικούν εύκολα τους λίγους και με παιδεία. Μόνο που οι πολλοί, επειδή ακριβώς είναι απαίδευτοι, δεν μπορούν να αξιολογήσουν ότι τελικά επιλέγοντας ομοίους τους, υπερασπίζονται τα χειρότερα και για τους εαυτούς τους.
