Η άλλη όψη…
Αλλαγές στο Σύνταγμα – Ποιος θα τις εφαρμόσει;
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Το Σύνταγμα κάθε χώρας είναι οι σπουδαίοι κανόνες που καθορίζουν τις σχέσεις των πολιτών με την εξουσία. Είναι μια Βίβλος συνεννόησης και δικαιωμάτων, που κύριο σκοπό έχει την προστασία των απλών ανθρώπων από την αυθαιρεσία των ισχυρών, κάθε φορά που κυβερνούν.
Από χθες, 300 άνθρωποι με την ιδιότητα του βουλευτή υποκρίνονται ότι θέλουν να αλλάξουν το Σύνταγμα της χώρας, όταν στην πράξη είναι αυτοί που δυστυχώς το έχουν “κουρελιάσει”.
Για ποιό ακριβώς Σύνταγμα μιλούν οι 300 όταν το άρθρο που δηλώνει ότι “κάθε πολίτης προσφέρει στην οικονομία της χώρας ανάλογα με τα εισοδήματα του” έχει κουρελιαστεί, με εικονικούς φόρους τεκμηρίων και ΕΝΦΙΑ σε ακίνητα εντελώς ανεκμετάλευτα, μετατρέποντας τους σε δια βίου οφειλέτες χωρίς ζωή;
Για ποιο Σύνταγμα μιλάμε όταν το άρθρο για την ισότητα των πολιτών έχει και αυτο κουρελιαστεί: Ο επαρκής με τρία πτυχία να βλέπει πρόσληψη του κομματικού, απόφοιτου Γυμνασίου και ο ίδιος να καταλήγει από ανάγκη ντιλιβεράς;
Για ποιο Σύνταγμα μιλάμε όταν το άρθρο για την διάκριση των εξουσιών – θεσμών, έχει κουρελιαστεί με διορισμένους κομματικούς παντού, ακόμα και στην (κατευθυνόμενη;) Δικαιοσύνη. Θεσμοί ελεγχόμενοι πλήρως από το εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα και κυρίως από τον ίδιο τον πρωθυπουργό των υπερεξουσιών.
Γιατί πράγματι: Για ποιο Σύνταγμα μιλάμε όταν το 1986 ο Ανδρέας Παπανδρέου το άλλαξε και αλλοίωσε τραγικά τον Κοινοβουλευτισμό δίνοντας τότε, υπερεξουσίες στον εαυτό του.
Δημιούργησε έτσι πρωθυπουργούς – δυνάστες, εντελώς ανεξέλεγκτους, πραγματικούς δικτάτορες. Περιορίζονται οι εξουσίες του; Θα ελέγχονται από τους Θεσμούς οι αποφάσεις του; Κανείς δεν συζητά επ΄αυτού.
Το Σύνταγμα ασφαλώς πρέπει να εκσυγχρονιστεί, υπάρχουν δεκάδες άρθρα που πρέπει να ανανεωθούν ή να προστεθούν. Σε μια Ελλάδα του πελατειακού – κομματικού κράτους όμως τι γίνεται όταν το Σύνταγμα δεν το εφαρμόζουν; Τίποτα… Απλώς το (ξανα) κουρελιάζουν.