Η άλλη όψη…
Η υποκρισία τερμάτισε την επέτειο του Πολυτεχνείου
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Η γιορτή του Πολυτεχνείου έχει πια τελειώσει, 45 χρόνια μετά. Στη φετινή επέτειο, στην πορεία προς την πρεσβεία των ΗΠΑ συμμετείχαν με το ζόρι 3.000 άνθρωποι. Στους χώρους του Πολυτεχνείου επικράτησε ένας άμετρος βανδαλισμός. Κτίρια και εξοπλισμοί έγιναν ρημαδιό, ενώ το κέντρο της Αθήνας ήταν με κλειστά καταστήματα, αποκλεισμένο από χιλιάδες αστυνομικούς.
Το νόημα του Πολυτεχνείου δεν ξεθώριασε από τους ανίκητους μπαχαλάκηδες που με την βία ελέγχουν κάθε χρόνο το εορταστικό τριήμερο. Ξεθώριασε από την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ πολλών εκ των πρωταγωνιστών του 1973…
Η συντριπτική πλειοψηφία των άδολων αγωνιστών εκείνης της εποχής είναι στα σπίτια τους, πικραμένοι και αποσβολωμένοι από το θράσος των λίγων που εκείνον τον σπουδαίο αγώνα τον πούλησαν.
Κάποιοι του Πολυτεχνείου, εντάχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80. Είναι αυτοί που έθρεψαν το τέρας του αυριανισμού, έστησαν το σκληρό κομματικό πελατειακό κράτος, κράτος της αναξιοκρατίας και του διχασμού των Ελλήνων που ακόμα και σήμερα μας καταστρέφει, και έκαναν θεσμό της ελληνικής κοινωνίας την εκτεταμένη διαφθορά. Αυτά ήσαν γι΄ αυτούς τα μηνύματα του Πολυτεχνείου το ΄73;
Κάποιοι άλλοι του Πολυτεχνείου, πάντα λίγοι αλλά στην ουσία αρκετοί για να αμαυρώνουν εκείνο τον όμορφο αγώνα, εμφανίζονται θρασύτατα με στεφάνια στα χέρια για να τιμήσουν την επέτειο και τα “μεγάλα νοήματά του που είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρα”, την ώρα που οι ίδιοι είναι επί χρόνια βουλευτές ή και υπουργοί, δηλαδή είναι στην εξουσία.
Είναι από τα μηνύματα του Πολυτεχνείου, να ψεύδονται καθημερινά, να προσλαμβάνουν συγγενείς τους σε αργόσχολες θέσεις, να υπονομεύουν εκ θεμελίων τον κοινοβουλευτισμό, να θρέφουν με τη σειρά τους τον Νεοαυριανισμό; Για αυτά αγωνίστηκαν τότε;
Στο Πολυτεχνείο δεν πρέπει να πατά κανένας από αυτούς τους Υποκριτές πια. Ανήκει πλέον στη νέα γενιά των Ελλήνων που – πιστέψτε με – σκαρφαλωμένοι και αυτοί στα κάγκελα έχουν δεκάδες τίμιους λόγους να συγκρούονται με το σύστημα του σήμερα.
Ένα σύστημα που το εκπροσωπούν πλέον επάξια αυτοί με τα στεφάνια στα χέρια. Οι υποκριτές. Το Πολυτεχνείο είναι πια μόνο για τους νέους που θέλουν να αντισταθούν στην εξουσία του σήμερα. Και θα είναι πάντα ένα σύμβολο για τους σιωπηλούς αγωνιστές εκείνης της εποχής που ΔΕΝ εξαργύρωσαν τον τότε αγώνα τους…