Η άλλη όψη…
Έχουμε βαρέσει διάλυση (μονίμως)
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Η περίπτωση του ενεχυροδανειστή Ριχάρδου περιγράφει ένα σμπαραλιασμένο, ανίκανο και ανυπόληπτο κράτος που σε τρομάζει. Μετά από πολύμηνη κινητοποίηση 260 αστυνομικών και δεκάδων άλλων κρατικών λειτουργών, συνελήφθησαν 59 άτομα και άρχισαν οι προφυλακίσεις για μια υπόθεση που απεδείχθη ότι δεν είχε… κατηγορητήριο!
Μιλάμε για μια πρωτοφανή κατάρρευση του κράτους που ξεκινά από τον απλό αστυνομικό και διαπερνά ολόκληρη την σπονδυλική στήλη του Δημόσιου οικοδομήματος (Αστυνομικές Αρχές, Δικαιοσύνη) για να φτάσει στον ίδιο τον πρωθυπουργό που στη Βουλή αναφέρθηκε ονομαστικά στον “εγκληματία Ριχάρδο” (τεκμήριο αθωότητας; Τι είναι αυτό;) και να καταλήξει όλος ο κρατικός μηχανισμός στο φιάσκο: Δεν υπάρχει αδίκημα λαθρεμπορίας.
Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο σοβαρή αν σκεφτεί κανείς ότι, όπως αποκαλύπτεται, δικαστικοί και αστυνομικοί είχαν προειδοποιήσει ότι “δεν μπορεί να θεμελιωθεί κατηγορητήριο”, κι όμως δεν εισακούστηκαν.
Το ηθικό δίδαγμα αυτής της υπόθεσης είναι ότι η Ελλάδα είναι πάντα μια ΜΗ κυβερνήσιμη χώρα, που όμως τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ξεχαρβαλώματος. Παλαιότερα όλα λειτουργούσαν έστω στοιχειωδώς. Σήμερα δεν λειτουργεί τίποτε και σε κανέναν τομέα. Και πρώτα από όλα δεν λειτουργεί η ίδια η κυβέρνηση.
Όταν ακούς τον πρωθυπουργό να δηλώνει ότι έκανε 450 μεταρρυθμίσεις και πλέον η χώρα πορεύεται με δικό της σχέδιο και ξέρεις ότι τις όποιες μεταρρυθμίσεις τις μισο-έκαναν οι δανειστές και δεν υπάρχει κανένα απολύτως κυβερνητικό σχέδιο για οτιδήποτε, σε πιάνει τρόμος.
Γιατί σε πιάνει τρόμος; Γιατί αφού δεν λειτουργεί μια ολόκληρη κυβέρνηση πως θα λειτουργούν τμήματα του κράτους; Η Ελλάδα έχει βαρέσει διάλυση. Πορευόμαστε στην τύχη.
