Η άλλη όψη…
Η αποσάθρωση της κοινωνίας το μεγαλύτερο έγκλημά τους
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Την καλύτερη αντιπολίτευση στον σημερινό κ. Αλέξη Τσίπρα – και μάλιστα αδιανόητα σκληρή και αποκαλυπτική – την κάνει πάλι ο… Αλέξης Τσίπρας λίγο ετεροχρονισμένα. Αρκεί να αντιπαραβάλλει κανείς τον Τσίπρα του σήμερα με τον Τσίπρα του χθες (όπου λέγοντας χθες εννοούμε από 24 ώρες μέχρι έξι χρόνια πίσω) για να τον αποδομήσει. Τίποτε από όσα λέει δεν ισχύουν, λίγες ώρες μετά.
Δεν υπάρχει τίποτε μα τίποτε στην δημόσια ζωή της χώρας που να μην το σχολίασε σκληρά ο κ. Τσίπρας στη θεωρία και να μην έπραξε ακριβώς τα αντίθετα στην πράξη. Σκέφτηκα να ξεκινήσω να σας απαριθμώ τι έλεγαν από τους κουλοχέρηδες του ΟΠΑΠ στις γειτονιές μέχρι τους θανάτους από μαγκάλια στο καταχείμωνο, (που συνεχίζονται) αλλά δεν έχει νόημα.
Κι όμως ήταν όλα τόσο εύκολα. Θα μπορούσε να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ και να βρει 2,5 δισ. ευρώ το χρόνο από μειώσεις ανόητων δαπανών στο Δημόσιο. Θα μπορούσε να είναι αφοπλιστικά ειλικρινής αντί να ψεύδεται κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του.
Θα μπορούσε να κερδίζει όλο και περισσότερους πολίτες μέσα από την σκληρή δουλειά μιας κυβέρνησης που διορθώνει την χώρα. Τους ήταν πιο εύκολο να κάνουν ότι και οι προηγούμενοι: κομματικό – πελατειακό κράτος.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο έγκλημα αυτής της κυβέρνησης και του κ. Τσίπρα προσωπικά είναι η βιβλικών διαστάσεων ΑΠΑΞΙΩΣΗ όλων των ποιοτικών χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής ζωής.
Οι Έλληνες πολίτες μέσα από τον μιθριδατισμό της συστηματικής ευτέλειας που τους ποτίζουν κάθε μέρα στελέχη, περιφερόμενοι “δημοσιογράφοι” και τα ΜΜΕ του νεοαυριανισμού, έφτασαν να θεωρούν ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ αυτόν τον βούρκο, που λέγεται δημόσιος βίος.
Δεν πιστεύουν πουθενά και τίποτε, αλλά αποδέχονται αυτή την καταστροφική παρακμή, σαν μια φυσιολογική κατάσταση
Αυτό είναι το χειρότερο στην καμένη γη που αφήνουν – γιατί μόνο γι΄ αυτό ήσαν ικανοί: Μια κοινωνία νικημένη, που αποδέχεται ψεύτες πολιτικούς, δεν ενοχλείται που η χώρα έχει βαλτώσει, είναι έτοιμη να ξαναψηφίσει Λεβέντηδες και Χρυσή Αυγή (φυσικά και ΣΥΡΙΖΑ).
Μια κοινωνία που δεν ονειρεύεται γιατί δεν θεωρεί τα όνειρα κάτι σημαντικό. Τουλάχιστον όχι τόσο σημαντικό όσο ένα επίδομα 200 ευρώ το μήνα.
