Η άλλη όψη…
Δεν μπορούν να διοικήσουν ούτε μια… φυλακή
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Το ερώτημα είναι απλό: Όταν μια κυβέρνηση δεν μπορεί να διοικήσει μια… φυλακή όπου οι έγκλειστοι είναι άοπλοι πίσω από κάγκελα, φρουρούμενοι υποτίθεται από ένοπλους, άγρυπνους φρουρούς, τότε ποιος πιστεύει ότι μπορεί να διοκήσει τη χώρα ή κάθε ξεχωριστό τομέα της;
Στις φυλακές Κορυδαλλού έχει εγκατασταθεί η κεντρική διοίκηση της παρανομίας της χώρας. Σκληροί ποινικοί καθοδηγούν τις συμμορίες τους καθημερινά με συνεχείς εντολές για δράση εντός και εκτός φυλακών και μάλιστα το κάνουν χωρίς να ανησυχούν αν θα συλληφθούν: Μέσα είναι!
Οι συμμορίες είναι σε τέτοιο βαθμό ανεξέλεγκτες ώστε να έχουν χάσει τη ζωή τους μέσα στον Κορυδαλλό 18 κρατούμενοι, οι τρεις τελευταίοι λίγες ώρες πριν πάνε για καταθέσεις ως μάρτυρες σε μια συγκεκριμένη υπόθεση. Παράλληλα οι ίδιοι οι φύλακες κραυγάζουν ότι κινδυνεύει η ζωή τους αποκαλύπτοντας ότι οι κρατούμενοι συστηματικά τους… δέρνουν και τους μαστιγώνουν.
Είναι ο Κορυδαλλός το μόνο παράδειγμα; Όχι. Στις γειτονιές αστυνομικά τμήματα κλείνουν το βράδυ γιατί δεν υπάρχουν αστυνομικοί για να διανυκτερεύουν. Εκατοντάδες καθημερινές κλοπές και λεηλασίες δεν καταγγέλλονται καν, γιατί οι πολίτες θεωρούν ότι δεν έχει νόημα.
Περιπολικά και άλλα οχήματα της ΕΛΑΣ δεν είναι στους δρόμους γιατί έχουν ζημιές και δεν δίδονται κονδύλια για να πάνε στο συνεργείο. Και ακόμη, στους περισσότερους δρόμους της Αθήνας δεν είναι έξυπνο να κυκλοφορεί κανείς βράδυ, κινδυνεύει.
Μπορούμε επίσης να μιλήσουμε για τα λεωφορεία του τρόμου στην πρωτεύουσα. Εκεί οι ληστείες οι βανδαλισμοί, οι επιθέσεις, η βία, ο εκφοβισμός είναι η βραδινή καθημερινότητα.
Όπου και να κοιτάξει κανείς λοιπόν, βλέπει μια χώρα ακυβέρνητη. Οι άνθρωποι είναι εντελώς ανίκανοι να λειτουργήσουν ακόμα και μια φυλακή. Ακόμα και εκεί, οι κρατούμενοι διοικούν. Οι ίδιοι είναι εντελώς άχρηστοι, απλοί θεατές όπως σε οτιδήποτε στη χώρα.
