Η άλλη όψη…
Όταν το τίποτα το δείχνουν για σπουδαίο
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Η παρακμή σε μια κοινωνία περιγράφεται με μια απλή φράση: Οι άνθρωποι βάζουν τα ασήμαντα μπροστά από τα σημαντικά. Συζητούν και ασχολούνται με την τιποτολογία βάζοντας στο περιθώριο κάθε τι σπουδαίο. Μια απόδειξη αυτού είναι η αφοσίωση των ελληνικών ΜΜΕ στην ασημαντότητα.
Τις τελευταίες εβδομάδες από το πρωί μέχρι το βράδυ στις εκπομπές λόγου, κυριαρχούν δυο πρόσωπα: Ο κ. Καμμένος και ο κ. Πολάκης. Ο πρώτος υπονομεύει με διάφορα τρικ την κυβέρνηση στοχεύοντας πρόσωπα (π.χ. Κοτζιάς), ο δεύτερος μέσα από έναν πεζοδρομιακό τσαμπουκά δυναμιτίζει “κάθε αντίπαλο”.
Και οι δύο απλώς αναζητούν την εύκολη δημοσιότητα. Αρκεί να αναρτήσουν ένα σχόλιο στο διαδίκτυο για να γίνουν θέμα. Όχι μόνο θα αναμεταδοθεί εκατοντάδες φορές το “τίποτα” που θα πουν, αλλά στήνονται ακόμη και συζητήσεις για να τα… αναλύσουν ειδήμονες (!) πολιτικοί, κομματικοί δημοσιογράφοι και άλλοι εκλεκτοί τους υποτιθέμενου δημόσιου λόγου.
Την ίδια ώρα υπάρχουν φωνές της λογικής, κείμενα σημαντικά, προειδοποιήσεις αφύπνισης, αλλά κανείς δεν φαίνεται να τα παρακολουθεί. Η ελληνική κοινωνία συνολικά, μοιάζει να είναι υπνωτισμένη. Λες και έχει αποδεχθεί μια μοίρα που ανώτερες δυνάμεις επέβαλαν και τίποτε δεν μπορεί να την αλλάξει.
Αυτή η εν υπνώσει κοινωνία, μοιάζει νικημένη και παραδομένη στην καθολική ευτέλεια. Είναι έτσι; Όχι δεν το πιστέυω. Αντιθέτως πιστεύω ότι όλο και περισσότεροι πολίτες απαιτούν “κάτι να αλλάξει” και να σταματήσει επιτέλους “αυτή η περίοδος του σκουπιδαριού”, όμως που να αποτανθεί γι αυτά;
Πολιτικοί και Μέσα Ενημέρωσης του προσφέρουν την καθημερινή παρακμή στο πιάτο. Τι μπορεί να κάνει; Μάλλον τίποτα… Καταφεύγουν στις νησίδες; ενημέρωσης, αλλά αυτές δεν αρκούν μπροστά στο τσουνάμι του ασήμαντου και προσβλητικού.
