Η άλλη όψη…
ΠΑΟ-Ολυμπιακος και Ρεάλ-Μπαρτσελόνα
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Η παρακμή στην Ελλάδα δεν έχει πάτο αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι όπως, έχουμε ξαναπεί, η αποδοχή της παρακμής σαν μια κανονικότητα που δεν χρειάζεται να αλλάξει. Θα σας δώσω ένα συγκλονιστικό παράδειγμα για να αντιληφθείτε την απάθεια που διακατέχει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Την περασμένη Κυριακή, οι δυο κορυφαίες ομάδες της χώρας με βάση τους τίτλους και τον αριθμό οπαδών – Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός – επρόκειτο να αγωνιστούν σε δυο αγώνες ντέρμπι στο μπάσκετ και το ποδόσφαιρο. Κανένα από τα δύο παιχνίδια δεν έγινε!
* Στο μπάσκετ ο Ολυμπιακός δεν κατέβηκε στο παιχνίδι με τον ΠΑΟ, κλείδωσε το ΣΕΦ και το το φύλλο αγώνος έκλεισε σε κάτι… γραφεία, ακριβώς όπως κάποτε στο ερασιτεχνικό μπάσκετ το έκλειναν σε παρακείμενο καφενείο.
* Στο ποδόσφαιρο, ο αγώνας ξεκίνησε αλλά στο 69΄ διεκόπη από στημένα επεισόδια που μάλιστα είχαν προαναγελθεί επί δυο εβδομάδες: “Αν σκοράρει ο Ολυμπιακός το ματς δεν θα τελειώσει”. Έτσι και έγινε, ενώπιον Γερμανών διαιτητών που άναυδοι έζησαν εικόνες επιστημονικής φαντασίας.
Οφείλω να σας πω ότι τέτοια περιστατικά δεν έχουν παρατηρηθεί ούτε σε χώρες στα βαθη της Ασίας ή στην υποσαχάρια Αφρική. Μόνο εδώ.
Μπορείτε να διανοηθείτε κάτι αντίστοιχο στην Ισπανία; Ρεάλ και Μπαρτσελόνα να μην παίζουν τα μεταξύ τους παιχνίδια σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο και κανείς να μην αντιδρά; Να μην υπάρχει κανένας ένοχος; Να θεωρείται φυσιολογικό κορυφαίοι σύλλογοι να διασύρονται και να ευτελίζονται; Το χειρότερο: Κανένας να μην απορεί γι αυτό. Αυτή να είναι μια φυσιολογική κανονικότητα.
Όπως κανονικότητα είναι ένας Γαβρόγλου εντελώς μόνος να ενώνει ΑΕΙ με ΤΕΙ και να αλλάζει τις εισαγωγικές εξετάσεις (και ο πρωθυπουργός από τις εφημερίδες τα μαθαίνει, ούτε αυτός έχει ιδέα), κανονικότητα είναι να αλλάζουν τις ημερομηνίες όλων των εκλογών, κανονικότητα είναι να υπογράφονται διεθνείς συμφωνίες χωρίς να έχουν συζητηθεί με οποιονδήποτε, κανονικότητα είναι η εκτεταμενη επί χρόνια ακυβερνησία παντού.
Δεν υπάρχει τομέας στην Ελλάδα που να μην έχει διαλυθεί. Ο αθλητισμός δεν είναι ξέρετε η εξαίρεση… Παντού χάος.