Η άλλη όψη…
Τι θα διαμορφώσει το επόμενο
πολιτικό περιβάλλον
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας
Πλήθος πολιτικών αναλυτών συμφωνεί: Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου έχουν κριθεί ως προς τον νικητή και αυτό που απομένει είναι να δούμε ποια θα είναι η διαφορά μεταξύ της πρώτης ΝΔ και του δεύτερου ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι άλλες θα είναι οι εξελίξεις με μια διαφορά από 5-7% και άλλες με διψήφιο ποσοστό.
Όπως εξηγούν, αν έχουμε έναν ισόρροπο δικομματισμό, θα περάσουμε σε μια εποχή εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία και αυτοσυγκράτησης αυτού που κυβερνά.
Αντίθετα αν η διαφορά είναι μεγάλη θα περάσουμε α) Σε μια αυταρχική διακυβέρνηση της χώρας από ένα κόμμα που θα τολμά και ακραίες ανεξέλεγκτες αποφάσεις και β) Η αξιωματική αντιπολίτευση θα μπει σε παρατεταμένη κρίση που μπορεί να φτάσει σε αλλαγή ηγεσίας, ή και διασπάσεις.
Διαφωνώ απολύτως με την παραπάνω συλλογιστική. Δεν είναι τα ποσοστά που θα διαμορφώσουν το επόμενο πολιτικό περιβάλλον στην Ελλάδα αλλά κυρίως οι ηγέτες των δυο μεγάλων κομμάτων, δηλαδή τα πρόσωπα. Και ήδη αυτό το ζούμε.
Τον συντηρητικό χώρο θέλουμε δεν θέλουμε, είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που τον αλλάζει. Μόνο όποιος εθελοτυφλεί δεν βλέπει ότι ο αρχηγός της ΝΔ πορεύεται με φοβερή μέθοδο, σχεδιασμούς και πρωτόγνωρη εργατικότητα.
Από τότε που αιφνιδίασε τους πάντες όταν εκλέχτηκε στην ηγεσία μιας κουρασμένης και φθαρμένης ΝΔ, έχει σπουδαίες νίκες, που ξεκινούν από τον προσεκτικό παραγκωνισμό του παλιού μέσα στο κόμμα του, τον περιορισμό της ακροδεξιάς και φτάνει στην εκλογική νίκη με 9,3% στις ευρωεκλογές.
Δεν χρειάζεται να απαριθμήσω μια – μια τις νίκες Μητσοτάκη αλλά ας γίνει επιτέλους κατανοητό ότι “η άλλη πλευρά”, έχει έναν ηγέτη με ιδιαίτερα προσόντα που χτίζει μεθοδικά όλη του την πορεία και πλέον εισπράττει αποτελέσματα και θριάμβους.
Πάμε τώρα και στην “δική μας πλευρά’ αυτη της Κεντροαριστεράς. Εδώ το κεντρικό πρόσωπο, δηλαδή ο κ. Τσίπρας απομυθοποιείται. Δεν μπόρεσε να μετατρέψει τις δυο μεγάλες νίκες ΣΥΡΙΖΑ του 2015, σε βαση προκοπής και νέας πορείας για τον τόπο.
Δεν μπόρεσε να ελέγχει το ιδιο του το κόμμα που ήταν ένας Πύργος της Βαβέλ, μα ούτε να το ανανεώσει ή και να ανοίξει αμφίδρομους διαύλους συνεννόησης με την κοινωνία. Δεν σχεδίασε ποτέ τίποτε, πορεύτηκε απολύτως τυχάρπαστα.
Ας δούμε λοιπόν την επόμενη ημέρα των εκλογών ανεξάρτητα από τα ποσοστά των δυο κομμάτων. Ένας μεθοδικός Μητσοτάκης, εργασιομανής, με σχεδιασμούς και δυνατά επιτελεία. Και ενας Τσίπρας που μάλλον είναι το αντίθετό του. Μη ικανός να διαχειριστεί την εξουσία αλλά και με ένα κόμμα σε φάση σύγχυσης χωρίς πυξιδα και σκοπούς.
Αν ο κ. Μητσοτάκης αργά αλλά σταθερά διορθώνει πράγματα στην χώρα, δεν θα εχει ορίζοντα 4ετίας αλλά 8ετίας στην διακυβέρνηση της χώρας Και δεν αποκλείω στις επόμενες εκλογές απέναντί του να μην έχει ούτε τον κ. Τσίπρα, ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάτι εντελώς νέο που μπορεί και πρέπει επιτέλους να γεννηθεί στην Κεντρασριστερά.
