Η άλλη όψη…
Μια τολμηρή επιλογή με τα επιδόματα
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, η μεγάλη συζήτηση στη χώρα ήταν αν θα δοθεί μέρισμα στους συνταξιούχους. Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα έχουμε περίπου 2.800.000 συναταξιούχους, το πολιτικό σύστημα δεν έβλεπε τόσο τις ανάγκες τους – ήδη παίρνουν μια σύνταξη – αλλά τα μικροπολιτικά οφέλη. Έτσι τα επιδόματα που τους έδιναν τα βαφτιζαν 13η σύνταξη, ενώ κυβενρητικά στελέχη με περισσή υποκρισία μιλούσαν για “μερική αποκατάσταση” των δεκάδων περικοπων που τους είχαν κάνει.
Την ίδια ώρα, μεγάλες κοινωνικές ομάδες με μηδενικά εισοδήματα ήσαν προκλητικά ξεχασμένοι σε ένα περιβάλλον απόλυτης φτώχειας. Μικροέμποροι, άνεργοι, πολύτεκνες οικογένειες, οι περισσότεροι πένητες, ήσαν θεατές μιας παραπλανητικής δήθεν στήριξης των συνταξιούχων – ψηφοφόρων, χωρίς κανείς να ασχολείται με αυτους.
Με βαση τα παραπάνω, η απόφαση του πρωθυπουργού να διανείμει ένα σοβαρό επίδομα από 500-1.000 ευρώ σε μακροχρόνια άνεργους, πολύτεκνους, και συναναθρώπους μας με αναπηρία, είναι μια τολμηρή πράξη. Ο κ. Μητσοτάκης δεν σκέφτηκε πολιτικάντικα, αλλά ανθρώπινα και ουσιαστικά. Δεν επέλεξε με βαση το μέγεθος μια κοινωνικής ομάδας (οι συνταξιούχοι είναι η μεγαλύτερη ομάδα), αλλά με βάση τις πραγματικές ανάγκες.
Δεν έχω αμφιβολία ότι αν δεν πάρουν και οι συνταξιούχοι κάτι θα υπάρξει γκρίνια. Και θα υπάρξει παρά το γεγονός ότι η ψευτο-13η σύνταξη τους δόθηκε φέτος προεκλογικά, χέρι – χέρι με τα ψηφοδέλτια. Υπό αυτή την έννοια, η απόφαση του πρωθυπουργού να αγνοήσει την πρόκληση μιας ευχάριστης επιδότησης προς τους συνταξιουχους και να προκρίνει την ουσιαστική στήριξη των εχόντων ανάγκη με ένα σημαντικό ποσό, είναι στη σωστή κατεύθυνση. Αρκετά με το λεγόμενο”πολιτικό κόστος”.
