Η άλλη όψη…
Ξαναφέρνουν τον φαύλο κύκλο της σηψης: Βγείτε
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Όταν το 2009 κατάρρευσε οικονομικά το ελληνικό κράτος – μοναδική περίπτωση στον δυτικό κόσμο – κάποιοι πίστεψαν ότι αυτό θα μας συνετίσει. Το πίστεψαν, γιατί ΟΛΟΙ είδαν ότι καταστραφήκαμε μέσα από ένα εγκληματικό κομματικό πελατειακό κράτος που υπερδανειζόταν για να μοιράζει στους ψηφοφόρους χρήμα, θεσούλες και δουλίτσες, χωρίς να έχει ποτέ σχέδιο για την χώρα,
Είδαμε επίσης ότι το διεφθαρμενο πολιτικό σύστημα που στο σύνολο του λειτουργούσε με έναν απλό κανόνα: Όποιος κυβερνά πασχίζει πάση θυσία να επανεκλεγεί και όποιος αντιπολιτεύεται “πριονίζει” την κυβέρνηση σε ότι κάνει για να την φθείρει και να πέσει “μόνη της σαν ώριμο φρούτο”. Πάλι δεν χρειάζονται σχέδια και προγράμματα. Υπάρχει το πελατειακό κράτος.
Η είσοδος Μητσοτάκη στην διακυβέρνηση της χώρας δημιούργησε ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ την αίσθηση ότι κάποια από τα παραπάνω μπορούν να μπουν στο περιθώριο. Πως είναι δυνατόν να συζητάμε μόνο για τα σπουδαία και να εξαφανίσουμε από την δημόσια αντιπαράθεση το σκουπιδαριό και την τιποτολογία του παρελθόντος.
Η αίσθηση αυτή ενισχύθηκε με τον προγραμματισμό της νέας κυβέρνησης, την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου, την σωστή φύλαξη των συνόρων και την εντυπωσιακή διαχείριση της πανδημίας.
Οι πολίτες ανταποκρίθηκαν στη νέα εποχή και στις δημοσκοπήσεις. έδειξαν ότι θέλουν επιτέλους η Ελλάδα να αλλάξει και γι αυτό έδιναν και δίνουν πρωτοφανή ποσοστά αποδοχής και στον πρωθυπουργό και στην κυβέρνηση. Όμως ξαφνικά επιστρέψαμε στο σκουπιδαριό: Ανύπαρκτα σκάνδαλα όπως τα voucher των ΚΕΚ και η διανομή μόλις 20 εκατ. ευρώ στον Τύπο, κρυφές μαγνητοφωνημένες συνομιλίες, χυδαία σποτ κατά του συνόλου των δημοσιογράφων.
Οργανωμένα ψεύδη και λάσπη που αναπαράγονται από τα θλιβερά τηλεοπτικά ΜΜΕ, ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΟΥΝ πάλι την ελληνική κοινωνία, την διχάζουν την αποπροσανατολίζουν. Πολύτιμος κυβερνητικός χρονος αντί να διατεθεί για δημιουργικό έργο σπαταλιέται στην παραπολιτική και στο καφενείο.
Η κυβέρνηση κινδυνεύει ΝΑ ΦΘΑΡΕΙ, αν συνεχίσει να λειτουργεί μέσα σε αυτό το περιβάλλον της γενικής απαξίωσης και της ευτέλειας, που μεθοδευμένα ανασυγκροτεί η αντιπολίτευση ως μόνο τρόπο για να αντιμετώπισει την επιδοκιμασία της.
Ωστόσο, αν η κυβέρνηση αντί να βάζει αυτή καθημερινά την ατζέντα με τα σημαντικά, ακολουθεί την αντζέντα της αντιπολίτευσης με το σκουπιδαριό, μόνο αυτή θα χάσει. Γι αυτό πρέπει άμεσα, να επιστρέψει στην πραγματική δουλειά που της έδωσε την γενική επιδοκιμασία. Δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε η… ικανότητα να διαχειριστεί κανείς την πολιτική σήψη που επιστρέφει. Μόνο απομακρύνεται.
Τέλος, αν επαναφέρουμε στον δημόσιο βίο τις αιτίες που κατάστρεψαν την Ελλάδα και έφεραν την 10ετή κρίση που ακόμα βιώνουμε, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Δεν μας δίδαξε τίποτε το 2009.
