Η άλλη όψη…
Ο Ερντογάν είναι τραμπούκος αλλά όχι ανόητος
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Δέχθηκα αρκετά τηλεφωνήματα… αγωνίας από γνωστούς και φίλους που με ρωτούσαν: Θα χτυπηθούμε με τους Τούρκους; Θα μπουν σε νησιά μας; Θα μας πάνε σε διαπραγματεύσεις όπου θα αναγκαστούμε σε παραχωρήσεις; Δεν είναι η πρώτη φορά που χτυπούσε το κινητό μου συνεχώς. Σχεδόν κάθε δυο χρόνια πρέπει να καθησυχάζω για τα ελληνοτουρκικά λέγοντας ότι “τίποτε δεν πρόκειται να συμβεί”.
Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Ο Ερντογάν δεν εχει να κερδίσει τίποτε απολύτως αν ανοίξει πυρ, ούτε αν καταλάβει ένα νησάκι. Οι σε βάρος τους συνέπειες στρατιωτικές και πολιτικές, θα είναι πολλαπλές και καταστροφικές. Τι κάνει λοιπόν; Μόνον βρυχάται. Αλλά στην πράξη, με την Ελλάδα δεν περνά ποτέ τις κόκκινες γραμμές.
Η μοναδική φορά που το έκανε ήταν τον π. Μάρτιο στον Έβρο που έστειλε οργανωμένα χιλιάδες μετανάστες, αλλά εδώ φταίμε εμείς. Εμείς είχαμε δυστυχώς, τα σύνορα – σουρωτήρι των προηγούμενων χρόνων όταν είχαν περάσει δια περιπάτου πάνω από 1.000.000 μετανάστες. Ο Ερντογάν νόμιζε ότι ήταν εύκολο να ξαναγίνει.
Θεωρώ το στραπάτσο του στον Έβρο κομβικής σημασίας για τα ελληνοτουρκικά. Η ήττα Ερντογάν ήταν τριπλή: Το κύρος του τραυματίστηκε αφού απέτυχε προσωπικά. Στο εσωτερικό οι Τούρκοι κατάλαβαν ότι η Ελλάδα δεν είναι Συρία ή Ιράκ, βλέποντας να σφραγίζονται και τα θαλάσσια σύνορα. Στην Ευρώπη υπήρξε συστράτευση και πλήρης ενημέρωση (απο κοντά) για τις επιθέσεις των Τούρκων κατά των συνοριοφυλάκων (Έλληνων και Ευρωπαίων). Ο Ερντογάν ξεμυμνώθηκε παντού λοιπόν.
Η πρόσφατη αντιπαράθεση των δυο στόλων ήταν μια ακόμη ελληνική προειδοποίηση. ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ. Τα πλοία μας θα καταλάμβαναν τα σημεία που θα πήγαινε το ερευνητικό τουρκικό σκάφος και θα το εμπόδιζαν. Τι θα έκανε ο Ερντογάν; Θα πυροβολούσε πρώτος; Όχι.Ξέροντας λοιπόν ότι δεν έχει τρόπο να επιβάλλει αυτό που ανήγγειλε, θα αλλάξει θέμα: Θα στραφεί σήμερα στην προσευχή του… τζαμιού της Αγιάς Σοφιάς αφήνοντας τα πλοία του ένα – ένα να αποχωρούν διακριτικά