Η άλλη όψη…
Ένας λαός που δεν αγαπά την αλήθεια
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Ο ελληνικός λαός έχει την σπάνια διαχρονική ασθένεια, να καταψηφίζει σχεδόν με μίσος όποιον πολιτικό του λέει την αλήθεια και να υπερψηφίζει όποιον ψευδόμενο πολιτικό τον παραπλανά και του χαϊδεύει τα αυτιά. Μοιάζει σα να δίνει ύψιστη σημασία ακριβώς στο “όμορφο ψέμα” μη θέλοντας να ακούσει ποτέ για θυσίες, μεταρρυθμίσεις, κόπους και άλλα συναφή. Ίσως γιατί θεωρεί ότι είναι υποχρέωση του ψευδόμενου πολιτικού να διορθώσει τα πάντα χωρίς ο ίδιος ο λαός να κάνει θυσίες για οτιδήποτε.
Αυτή η εμμονή στην αυτο-παραπλάνηση έχει δημιουργήσει ένα πλαίσιο αποκλεισμού κάθε νέου κόμματος. Στην Ελλάδα φαντάζει αδύνατον ένας Μακρόν ή ένας Ερντογάν να ανατρέψει εκ θεμελίων το σάπιο πολιτικό σύστημα. Γι΄ αυτό και όσοι φτιάχνουν ένα κόμμα μένουν με μια σφραγίδα στο χέρι.
Και δεν είναι μόνον η νοοτροπία των πολιτών, η έφεση στο ψέμα δηλαδή που αποκλείει κάθε νέο κόμμα από τον πολιτικό στίβο..
Ένα νέο κόμμα δεν έχει χρήματα ώστε να ανοίξει π.χ. γραφεία σε όλες τις πόλεις. Χρηματοδοτούνται μόνο τα κόμματα της Βουλής και μάλιστα χωρίς κανέναν έλεγχο, συνήθως ζει πριγκηπικά ο αρχηγός.
Ένα νέο κόμμα έχει επίσης μηδενική παρουσίαση στα ΜΜΕ, δεν τους δίνουν χώρο και χρόνο να προβάλλουν αυτό που εκπροσωπούν. Και εδώ είναι το σπάνιο των ελληνικών ΜΜΕ: Αν είσαι ο Σώρρας και μας “δουλεύεις”, ότι δήθεν υπάρχει ένα καταπίστευμα 3 τρισ. δολαρίων ή ότι έχεις πουλήσει στις ΗΠΑ την τεχνολογία του Θεού Απόλλωνα στη NASA, σε προβάλλουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αν είσαι ο Μάνος και προτείνεις την εκ θεμελίων ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος δεν το διαβάζεις ούτε σε μονόστηλο (γι΄ αυτό έβαζε ολοσέλιδες πληρωμένες καταχωρήσεις).
Αυτή είναι η γελοιότητα των ελληνικών ΜΜΕ. Στο φαιδρό του δίνουν άφθονο χρόνο. Στον σοβαρό, όχι.
Αυτό το φοβερό κοκτέιλ (ή κοκκιού που θα έλεγε και ο πρωθυπουργός), πολίτες που αγαπούν το ψέμα και ΜΜΕ που υπηρετούν την ευτέλεια, είχε για παράδειγμα ως αποτέλεσμα η κυρία Κατσέλη αν και με τον περίφημο νόμο της ΕΣΩΣΕ 400.000 υπερδανεισμένα νοικοκυριά, να πάρει λιγότερους ψήφους από τον… Λεβέντη.
Δεν την ψήφισαν ούτε αυτοί που ευεργέτησε.
Παρά ταύτα, από τον Απρίλιο του 2010 όπου η χώρα εισήλθε στα μνημόνια, μέχρι και σήμερα έχουν ιδρυθεί πάνω από 60 (!) κόμματα.
Άλλα από αυτά τα κόμματα δεν καταφέρνουν καν να κατέβουν σε εκλογές, άλλα ούτε και να μπουν στη Βουλή. Ωστόσο κάποια έχουν παίξει τον ρόλο του «διαπραγματευτικού όπλου» για την ένταξη των επικεφαλής τους σε ένα μεγαλύτερο κόμμα. Δεν ιδρύθηκαν γιατί είχαν κάτι να πουν δηλαδή, ούτε εκπροσωπούσαν κομμάτι της κοινωνίας. Εξυπηρετούσαν τον αρχηγούλη, τίποτε άλλο.
Μοιάζει σκληρό αλλά μήπως ο ελληνικός λαός έχει τα κόμματα που του αξίζουν;
