Η άλλη όψη…
Ποια τα όρια της ατομικής ελευθερίας;
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Η Ιαπωνία αφήνει πίσω της την μεγαλύτερη ύφεση που γνώρισε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και γνωρίζει ανάπτυξη 5%. Σήμερα μετρά μόλις 15 θανάτους ανά εκατομμύριο από Covid-19. Δεν είναι η μόνη χώρα που διαχειρίζεται πλέον την πανδημία. Η Ν. Κορέα έχει 9,5 νεκρούς ανά εκατομμύριο, η Σιγκαπούρη 4,7.
Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, η Ισπανία έχει ανά εκατομμύριο 865 νεκρούς, η Γαλλία 653, η Γερμανία 145 και η Ελλάδα που είναι στην καλύτερη θέση 92.
Εύλογη η απορία: Τι κάνουν αυτοί που δεν κάνουμε εμείς ώστε να έχουμε βελτιώσει τους δείκτες θνησιμότητας; Η κύρια εξήγηση έχει να κάνει με την διαφορά νοοτροπίας στην περίφημη και τόσο παρεξηγημένη “ατομική ευθύνη”. Στις ασιατικές χώρες που η πανδημία ελέγχεται πλέον και η οικονομία έκανε επανεκκίνηση, είχαμε μαζική και απόλυτη υπακοή στις καραντίνες, είτε ήταν εκτεταμένες είτε τοπικές.
Αυτό έδινε και δίνει τη δυνατότητα στις υγειονομικές αρχές να ιχνηλατούν γρήγορα μετά από κάθε κρούσμα και να “σβήνουν” τον ιό κλείνοντας τον κύκλο επαφών του. Στην Ευρώπη και δυστυχώς τώρα και στην Ελλάδα, χάθηκε η δυνατότητα ιχνηλάτησης και τα λεγόμενα ορφανά κρούσματα σκορπούν ανεξέλεγκτα τον ιό, μέσα από… πάρτι, πορείες, τσιμπούσια κ.α.
Οι κοινωνίες της Ασίας έχουν μακρά παράδοση στην κοινωνική πειθαρχία. Αντίθετα, στην Ευρώπη, το μέγιστο είναι η ατομική ελευθερία. Ωστόσο ας είμαστε ειλικρινείς. Η ελευθερία εμπεριέχει και την πειθαρχία όταν την επιβάλλουν έκτακτες συνθήκες. Διαφορετικά είναι πολύ απλά ασυδοσία και ανευθυνότητα.
