Η άλλη όψη…
Μόνο στην Ελλάδα έχουμε ακόμα αντάρτικο πόλεων
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Το αντάρτικο πόλεμο είναι νεκρό από τον περασμένο αιώνα. Η τελική ταφόπλακα ήταν οι “Ερυθρές Ταξιαρχίες” της Ιταλίας όπου είχαμε αριθμό ρεκόρ από δολοφονίες, απαγωγές, εμπρησμούς και ληστείες.
Οι “Ερυθρές Ταξιαρχίες” είχαν μεγάλη διείσδυση στην ιταλική κοινωνία και χιλιάδες φανερά οργανωμένα μέλη. Ωστόσο η πρακτική τους ήταν αυτή της μαφίας. Δολοφονούσαν ακόμα και διαφωνούντες.
Το τέλος τους ήρθε το 1978. Απαγάγουν τον πρωθυπουργό της χώρας Άλντο Μόρο, δολοφονώντας την πενταμελή φρουρά του. Μετά από 54 μέρες και παρά τις εκκλήσεις του να αφεθεί ελεύθερος, τον δολοφονούν. Η κοινωνία τους γυρίζει την πλάτη, η οργάνωση γίνεται τρία κομμάτια, αρχίζουν χιλιάδες συλλήψεις μελών τους (1980).
Τι απεδείχθη με τις “Ερυθρές Ταξιαρχίες”; Ότι το αντάρτικο πόλεων είχε μόνο έναν απολογισμό: Νεκρούς. Τίποτα δεν άλλαζε στην κοινωνία υπέρ των απλών ανθρώπων, με τον ένοπλο αγώνα.
Το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα. Η δράση Κουφοντίνα έχει μόνο έναν απολογισμό: Νεκρούς. Καμία κοινωνική ή άλλη αλλαγή, δεν απέφερε το αίμα.
Ωστόσο, η Ιταλία εξαφάνισε εντελώς το αντάρτικο πόλεων και το πέτυχε σχεδόν συναινετικά. Οι συλληφθέντες των “Ερυθρών Ταξιαρχιών” έκτισαν τις ποινές τους με κοινωνική εργασία. Είχαν μετανοήσει και είχαν δώσει το μήνυμα ότι φόνοι, απαγωγές, ληστείες δεν οδηγούν πουθενά, άρα σταματούν.
Εδώ στην Ελλάδα ο Κουφοντίνας είναι αμετανόητος. Ποτέ δεν μας είπε τι κατάφερε, δολοφονώντας 11 αθώους ανθρώπους. Ποτέ δεν ζήτησε να σταματήσουν να καίνε οπαδοί του τρόλεϊ και αυτοκίνητα απλών ανθρώπων για να συνεχίζουν υποτίθεται το έργο του. Η Ελλάδα, είναι η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που έχει τέτοιες ανάξιες δράσεις.
Ο Κουφοντίνας συνεχίζει, λοιπόν, την δράση του. Και κάποιοι είναι οπαδοί του. Το έτος 2021.
