Η άλλη όψη…
Η Ελλάδα του παρασιτισμού και οι τηλεπαρουσιαστές της
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Τι εκφράζει σήμερα ο περιθωριακός τηλεπαρουσιαστής που κυκλοφορούσε με αστυνομικούς και ακριβό όχημα του ελληνικού κράτους; Δεν εκφράζει βέβαια την Ελλάδα του πνεύματος. Δεν θα τον βρεις ποτέ στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων να αναζητεί συγγράμματα του Καραγάτση ή του Πατρίκιου. Ούτε μπορείς να θυμηθείς οτιδήποτε πέραν της προσβλητικής ασημαντότητας του όπως την προσφέρει στην τηλεοπτική εικόνα.
Τι εκφράζει λοιπόν ο τηλεπαρουσιαστής του τίποτα που δικαιούται τέτοιας κρατικής φροντίδας; Να σας πω τι εκφράζει. Εκφράζει την Ελλάδα του παρασιτισμού, της αγένειας και του τυχοδιωκτισμού. Ο άνθρωπος αυτός, μέσα από το τίποτα που παρουσιάζει, έμαθε ότι στην Ελλάδα ισχύουν δυο απαράβατοι κανόνες (και αυτούς εκμεταλλεύεται):
Ο ΠΡΩΤΟΣ: Δεν είναι ανάγκη να γίνεις πυρηνικός επιστήμονας για να ζεις πριγκηπικά και να βγάζεις πολλά χρήματα. Και τα πνευματικά σκουπίδια έχουν αξία αρκεί να ξέρεις πως να τα προβάλλεις και σε ποιο κοινό.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ: Το ελληνικό κράτος είναι ανυπόληπτο και χωρίς αρχές. Όσες επιτροπές ελέγχου και να στήνουν οι εκάστοτε κυβερνώντες, μπορείς να επιδοτηθείς με ευρωπαϊκά για ανύπαρκτες δράσεις, να απαιτείς φρουρά, να απειλείς υπουργούς μέσα στο γραφείο τους, δεν υπάρχει τέλος στην κρατική ανεπάρκεια που χτίστηκε από την δεκαετία του 80 και μετά.
Ωστόσο πώς να χτυπηθεί η Ελλάδα της ασημαντότητας και του παρασιτισμού, πώς να χτυπηθεί η κρατική ανεπάρκεια, πώς να περιθωριοποιηθούν οι εκφραστές του χυδαίου (που έχουν και βήμα) όταν το ίδιο το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του λειτουργεί ακριβά έτσι; Με ψεύδη, χυδαίες εκφράσεις, ένα καθημερινό παράδειγμα ευτέλειας και παρακμής; Οι εκφραστές του τίποτα, όπως ο τηλεπαρουσιαστής, είναι και δικό τους δημιούργημα. Αυτοί το συντηρούν.