Η άλλη όψη…
Οκτάωρο, πενθήμερο, ελεύθερος χρόνος
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να καταλάβω που διαφωνούν στα εργατικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Είδα αφίσες να γράφουν ότι καταργείται το 8ωρο. Άκουσα στελέχη να μιλούν για επιστροφή στον Μεσαίωνα.
Οι λέξεις στην πολιτική σκηνή της χώρας έχουν χάσει εδώ και δεκαετίες το νόημά τους. Ποιος νοιάζεται; Γιατί το 8ωρο, το πενθήμερο και η εβδομάδα 40 ωρών είναι πρακτικά αδύνατον να καταργηθούν λόγω ΕΕ. Είναι απολύτως θεσμοθετημένα, δεν αλλάζουν όσους νόμους και να ψηφίσει η όποια κυβέρνηση, σε όποια χώρα, (φυσικά και στην Ελλάδα).
Τι φέρνει ο νέος νόμος Χατζηδάκη, λοιπόν; Μια νέα δυνατότητα που μπορεί να εξυπηρετεί και τον εργαζόμενο και την επιχείρηση. Μάλιστα μπορεί να εφαρμοστεί μόνο αν ο εργαζόμενος συναινέσει. Αυτή η δυνατότητα είναι να εργαστεί κάποιος κάποιες μέρες 10ωρο και:
– Αντί για πενθήμερο να έχει ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ελεύθερες στη συγκεκριμένη εβδομάδα. Έτσι θα έχει σαφώς περισσότερο συνεκτικό χρόνο για την οικογένεια του ή για μια σύντομη απόδραση ξεκούρασης. (Η εβδομάδα των 40 ωρών δεν αλλάζει).
– Μπορεί να συγκεντρώνει τον πλεονάζοντα χρόνο και να τον ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ στο χρόνο των διακοπών οπότε αντί για έναν μήνα να κάνει διακοπές 45 μέρες! Ή να πάρει κάποια στιγμή ένα έξτρα 15νθήμερο!
Την ίδια ώρα η επιχείρηση θα μπορεί τις ημέρες που έχει αυξημένη παραγωγή ή επισκεψιμότητα πελατών να έχει τα εργατικά χέρια που χρειάζεται, ενώ για τις μέρες που η δουλειά είναι περιορισμένη, να έχει λιγότερους εργαζόμενους. Δηλαδή μιλάμε απλά για καλύτερη διαχείριση του χρόνου εργασίας με ωφελημένες και τις δυο πλευρές.
Τώρα πώς αυτή η εξαιρετική δυνατότητα να αξιοποιηθεί σωστά ο πλούτος του ελεύθερου χρόνου κάθε εργαζόμενου έχει γίνει Μεσαίωνας, ψάξτε το στη φιλοσοφία της γκρίνιας. “Όχι σε όλα”, είναι η κουλτούρα της αντιπολίτευσης. Και συνοδεύεται με βαριές εκφράσεις και απαξιωμένες νοηματικά λέξεις (κυριολεκτικά τις δολοφονούν) για να πεισθούμε ότι γίνεται ένα έγκλημα.