Η άλλη όψη…
Σιγά σιγά η ειρήνη κερδίζει τη μάχη
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος είχε διάρκεια 27 χρόνων (431-404 π.χ.). Αθήνα και Σπάρτη πρωταγωνίστησαν σε αγριότητες, σοκάροντας τους ανθρώπους του πνεύματος εκείνης της εποχής. Οι συνέπειες για την τότε Ελλάδα ήταν τεράστιες.
Ο Θουκυδίδης βαθιά απογοητευμένος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη φύση παραμένει έρμαια των άγριων ενστίκτων της και προβλέπει πως τα δυσάρεστα των πολέμων θα συνεχίζονται επί μακρόν. “Μακάρι να μας διδάξει η ιστορία” θα πει, αλλά δεν το ελπίζει. Δικαιώθηκε: Ποτέ δεν δίδαξε η ιστορία τον άνθρωπο.
Ο Πλάτωνας προχωρά έτι περισσότερο και αναφέρει πως ούτε η παιδεία μπορεί να αλλάξει την ανθρώπινη φύση. Σχεδόν 2.500 χρόνια μετά και οι δυο έχουν δικαιωθεί. Ο πλανήτης Γη θα πορευτεί με αιμοτοχυσίες, πολέμους χωρίς νόημα, μορφωμένοι άνθρωποι θα πρωταγωνιστούν στις θηριωδίες,
Ωστόσο, υπάρχουν τα πρώτα σημάδια μιας νέας εποχής που αργά αλλά σταθερά οδηγεί προς την εκτεταμένη ειρήνη. Την ΄φέρνει το… κινητό τηλέφωνο, πώς να το προβλέψουν οι σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας; Βλέπετε ακόμα και ένας βοσκός στα βουνά της Αφρικής βλέπει από το κινητό του την πραγματική ζωή αλλού και την θέλει.
Η Ευρώπη είναι το κορυφαίο παράδειγμα. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, απολαμβάνει μια μακρά περίοδο ηρεμίας που μάλιστα συνοδεύεται από κοινωνικές πολιτικές και υψηλό ανθρωπισμό. (Υπάρχουν επίσης η Αυστραλία, ο Καναδάς που περιγράφουν την νέα εποχή).
Ποιοι εκπροσωπούν ωστόσο τον αγριανθρωπισμό σήμερα; Ηγέτες αυταρχικοί που στο όνομα της Δημοκρατίας δολοφονούν πολιτικούς αντιπάλους, φυλακίζουν, αδικούν. Και οι φανατικοί του μουσουλμανισμού (που στην πραγματικότητα κάνουν μπίζνες).
Αργά αλλά σταθερά οι εκπρόσωποι αυτής της παρακμής γίνονται αντιληπτοί στην κοινωνία και οδηγούνται προς την απομόνωση. Η παγκοσμιοποίηση δείχνει τις δυνατότητες της κοινωνίας και δεν χρειάζονται όπλα για να επιτευχθούν.