Η άλλη όψη…
Το… ξεπούλημα του πτώματος ενός Ναυπηγείου
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Στην Ιταλία, στην Ιαπωνία και αλλού, πωλούνται σπίτια προς 1 ευρώ. Ο λόγος είναι ότι αν κάποιος τα αποκτήσει, θα τα ανασκευάσει, θα τα συντηρεί, ενώ θα δώσει ζωή σε ολόκληρα χωριά που πεθαίνουν. Τι μας διδάσκει η πώληση του ενός ευρώ; Ότι σημασία έχει ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ που μπορείς να κερδίσεις, ένα μέλλον που θα δώσει οριστικό τέλος σε ένα κακό παρόν. ΘΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ.
Αυτή ακριβώς η λογική ισχύει και με τον πλούτο του Δημοσίου που σαπίζει επί δεκαετίες. Τα ανάκτορα Τατοϊου που τα άφησαν να ληστεύονται με όλα τα ιστορικά υπάρχοντά τους, η αλυσίδα των ξενοδοχείων ΞΕΝΙΑ που είναι θεόκλειστη, οι Βιομηχανίες όπλων που δεν μπορούν ούτε τον ελληνικό στρατό να εφοδιάσουν και φυσικά ανάμεσα τους- η λίστα είναι ατέλειωτη – τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά που επί δεκαετίες είναι σε λήθαργο που τον πληρώνουν οι φορολογούμενοι.
Με λίγα λόγια δεν έχει καμία σημασία το τίμημα πώλησης (72 εκ. ευρώ) των Ναυπηγείων, αλλά το αν υπό τον νέο ιδιοκτήτη θα αναστηθούν. Θα εξυπηρετούνται πλέον οι Έλληνες εφοπλιστές ή θα πηγαίνουν Τουρκία, Μάλτα και Κροατία; Θα υπάρξουν επιτέλους ανθρώπινες συνθήκες για τους εργαζόμενους; Θα δημιουργηθεί ένα ντόμινο εμπιστοσύνης, ώστε να εργαστούν και τα άλλα Ελληνικά Ναυπηγεία που φυτοζωούν;
Τα γράφω αυτά διότι οι συνδικαλιστές στον Σκαραμαγκά ξεκίνησαν κινητοποιήσεις μιλώντας για ξεπούλημα της… πεθαμένης και ζημιογόνας αυτής επιχείρησης. Ευκαιρία να βγούμε στους δρόμους και με αφορμή το πτώμα Σκαραμαγκά, να βγάλουμε λόγους κατά της πλουτοκρατίας, της όποιας κακής κυβέρνησης κ.ο.κ.
Πριν λίγες ημέρες είχα αναφερθεί στην πώληση των Ναυπηγείων και είχα κάνει το ερώτημα: Θα μπορέσει η κυβέρνηση να στηρίξει τον επενδυτή απέναντι σε συνδικαλιστές που μόνο υπονομεύουν τον κλάδο; Θα είναι αυτή η εξέλιξη μια ευκαιρία να εξυγιανθεί ο χώρος προς όφελος ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ; Ο χρόνος θα δείξει.
