Η άλλη όψη…
Υπάρχει πια κράτος στα ακραία καιρικά φαινόμενα
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια: Οι 81 πυρκαγιές που ξέσπασαν σε όλη τη χώρα σε μια μόνο μέρα και μάλιστα σε συνέχεια προηγουμένων, με κύριες αυτές σε Βαρυμπόμπη και Εύβοια, σε άλλες εποχές θα είχαν νεκρούς. Μπορεί και δεκάδες.
Θα είχε καταγραφεί ένα χάος ασυνεννοησίας στην αντιμετώπιση τους, θα είχαμε απτές αποδείξεις ενός κράτους σε μόνιμη παραλυσία. Στο τέλος θα λέγαμε: “Αυτή είναι η Ελλάδα. Είναι να μην σου τύχει”.
Τι είδαμε ωστόσο αυτές τις μέρες; Μέσα από τις στάχτες των βιβλικών αυτών καταστροφών, το σύνολο των υπηρεσιών κινήθηκαν σε μεγάλο βαθμό σωστά και αποδοτικά. Τι είχαμε για πρώτη φορά;
– Είχαμε τον αριθμό 112 που ενημέρωνε με ακρίβεια και σε κρίσιμους χρόνους πότε να εγκαταλείψουν οι πολίτες τις οικίες τους και προς τα που να κατευθυνθούν. Πίσω από αυτά τα μηνύματα είχε προηγηθεί μια δαιδαλώδης συνεννόηση πολλών υπηρεσιών ώστε να σταλεί έγκαιρα και σωστά και να αντικατοπτρίζει την αλήθεια.
– Είχαμε οργανωμένες αποχωρήσεις από ολόκληρα χωριά (οκτώ μόνο στην Εύβοια). Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρχε αυτή η πρόνοια. Ίσχυε το “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Μάλιστα ταυτόχρονα με τις αποχωρήσεις το κράτος είχε ήδη εξασφαλίσει καταλύματα σε όσους ξεσπιτώθηκαν (ξενοδοχεία).
– Είχαμε εξαιρετικά αποδοτικές υπηρεσίες (Πυροσβεστική, Αστυνομία, Εθελοντές, ΔΕΗ, Περιφέρειες, Δήμοι κ.α.) που αν και οι πυρκαγιές δεν προειδοποιούν για την συμπεριφορά τους, τελικά υποτάχθηκαν
Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: δεν είναι τυχαίο ότι σε τόσα πολλά σκληρά περιστατικά δεν είχαμε ούτε ένα νεκρό
Φυσικά και έχουν γίνει και λάθη. Όπως έχει ειπωθεί, “κάθε σχέδιο μάχης καταρρέει όταν αυτή… ξεκινήσει”. Εύκολο είναι εκ των υστέρων να δει κανείς “τι έπρεπε να γίνει”. Εδώ όμως πρέπει να κρίνουμε το “εκ των προτέρων”. Και σε αυτό ας είμαστε ειλικρινείς. Η χώρα έχει πια όπλα να αντιμετωπίζει τις θεομηνίες όσο καλύτερα μπορεί. Γιατί παλιά δεν μπορούσε καθόλου.
Με βάση τα παραπάνω μόνο αποτροπιασμό νιώθει κάθε σοβαρός άνθρωπος ακούγοντας πολιτικούς στα τηλεοπτικά πάνελ ή διαβάζοντας… απειλητικές (!) ανακοινώσεις κομμάτων του τύπου “θα τα πούμε αργότερα”.
Τι να πούμε αργότερα; Ότι δεν υπήρχε ποτέ ΚΑΝΕΝΑ απολύτως σχέδιο αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών και πως όλες οι υπηρεσίες μέσω των κομματικών προσλήψεων ήταν μονίμως μισοδιαλυμένες;
