Η άλλη όψη…
Η τηλεόραση αναπαράγει και δημιουργεί παρακμή
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Με αφορμή τον θάνατο του 20χρονου Ρομά παρατήρησα την διαχείρισή του από τις ενημερωτικές εκπομπές και τους πολιτικούς. Η τελική αποτίμηση; Με έχει πιάσει τρόμος με την ανεπάρκεια τους να σταθούν με ειλικρίνεια και διαύγεια απέναντι σε ότι συνέβη μπροστά στα μάτια τους.
ΟΛΟΙ περιορίστηκαν στα αν πρέπει να οπλοφορούν οι αστυνομικοί, αν πυροβόλησαν έναν άοπλο παιδί, αν είχαν εντολή να σταματήσουν την καταδίωξη και άλλα εντελώς αδιάφορα. Κανένας δεν είδε το πρόβλημα Ρομά: Δεν πάνε σχολείο; Θα παρανομούν και θα δολοφονούν.
Το γεγονός ότι οι ενημερωτικές εκπομπές δεν έχουν καμία διάθεση να εμβαθύνουν τα γεγονότα της καθημερινότητας έχει μεγάλες κοινωνικές συνέπειες. Οι καφενόβιες εκπομπές βάζουν καθημερινά την ατζέντα της συζήτησης και επειδή οι περιγραφές είναι τόσο ρηχές και ευτελείς, ένας ολόκληρος κόσμος που τις παρακολουθεί ενσωματώνεται στο σκουπιδαριό τους.
Επειδή προέρχομαι από τις εφημερίδες, πρέπει να σας πω ότι στην εποχή της παντοδυναμίας τους, υπήρχε η διαρκής προσπάθεια να μιλούν οι σημαντικοί, να γράφονται τα σπουδαία, να ερμηνεύονται σε βάθος τα τεκταινόμενα. Ακόμα κι όταν κάποιος αερολογούσε, οι δηλώσεις του στο χαρτί θα είχαν διορθωθεί ώστε να είναι κατανοητές και ακριβείς.
Στην τηλεόραση ακούς οποιονδήποτε να μπουρδολογεί, να λέει ανοησίες και χοντράδες και αυτά που λέει να γίνονται και αντικείμενο περαιτέρω συζήτησης. Να αντιμετωπίζονται σοβαρά, δηλαδή.
Έτσι ήταν μάταιο να περιμένω να δω κάποιον των ενημερωτικών εκπομπών να ρωτά τον πατέρα του 20χρονου Ρομά, (που ζητούσε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ): Γιατί δεν έστειλες το παιδί σου σχολείο; Γιατί από τα 14 του κλέβει και δεν κάνεις τίποτε; Πού είναι οι δικές σου ευθύνες που τον έκανε δημόσιο κίνδυνο και στο τέλος του στέρησες και τη ζωή;
Τι να πω… Η τηλεόραση έχει γίνει πηγή της παρακμής μας. Και την αναπαράγει, αλλά όπως διαπίστωσα την δημιουργεί κιόλας.
