Βαρυσήμαντο άρθρο-παρέμαβαση από τον πρώην δήμαρχο Σερρών
Ο μυθικός Αίας, η λάσπη, και η σύγχρονη πολιτική
Γράφει ο Ζήσης Μητλιάγκας ,Φιλόλογος
Ο μύθος για τον Αίαντα, στη μια του εκδοχή, αναφέρει ότι ο περίφημος ήρωας του Τρωϊκού Πολέμου, ήταν ακατανίκητος, διότι ήταν άτρωτος σ’ όλο του το σώμα, εκτός από την μια του μασχάλη που ήταν τρωτός, όπου βέβαια ήταν αδύνατο να τον πλήξουν.
Οι εχθροί του λοιπόν, δεν μπορούσαν να τον εξοντώσουν με τίποτα και απελπισμένοι ρώτησαν το μαντείο των Δελφών. Η Πυθία τους απάντησε ότι, αν τον βάλουν σε μια μεγάλη λακκούβα και τον σκεπάσουν με λάσπη, τότε θα τον πλήξουν στο τρωτό σημείο, δηλαδή στην μασχάλη, που δεν μπορούσαν αλλιώς να τον προσεγγίσουν, και έτσι ο Αίας θα πεθάνει. Έτσι εξόντωσαν τον μέχρι τότε ανίκητο ήρωα!
Μύθος διδακτικός ανανδρίας και δολιότητας, όταν δεν μπορεί κανείς να αντιπαρατεθεί στα ίσια και τίμια με κάποιον αντίπαλο του. Σοφό παράδειγμα της πλούσιας μυθολογίας μας για την κακή πλευρά της ανθρώπινης λειτουργίας.
Έχω τον πειρασμό να επισημάνω, ακόμα κι αν δυσαρεστήσω μερικούς καλόβουλους, ότι η σημερινή πολιτική μας ηγεσία, κυρίως, και όχι μόνον αυτή, όντας εντελώς απαίδευτη για τις ιδέες και τις αξίες του πανανθρώπινου Ελληνικού Πολιτισμού, κράτησε από την πολιτισμική μας κληρονομιά τον μύθο του Αίαντα για την λάσπη! Και έτσι τα τελευταία κυρίως χρόνια, μια ομάδα εξουσίας, με πρόσχημα τα υψηλά ιδανικά της αριστερής ιδεολογίας, και με αφορμή τη δυσαρέσκεια των πολιτών για την οικονομική κρίση, αντί να αρθρώσει έναν υπεύθυνο, καθαρό και σοβαρό λόγο και να παρουσιάσει μια πρόταση και ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, ακολούθησε και ακολουθεί μια πολιτική λόγων και έργων με στόχο την πλήρη απαξίωση του παρελθόντος ακόμα και των θετικών σημείων, και με εξουθένωση πολιτική, ακόμα και ανθρώπινη, των αντιπάλων με λασπολογία και κατασυκοφάντηση, που ξεπερνά τα όρια της μυθικής παράδοσης για τον Αίαντα και ομοιάζει, μέσα από το εργαστήριο λάσπης της Κουμουνδούρου, προπαγανδιστικό όργανο σταλινικής υφής για εξόντωση των αντιτιθέμενων πολιτικών απόψεων και ανθρώπων. Δεν απαξιώνουν βέβαια τα στηρίγματα τους, τον ολετήρα ( καταστροφέα) πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή (2004-2009), κύριο υπεύθυνο για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό με τα τεράστια ελλείμματα και, ακόμα, συγκυβερνούν με τα εξαπτέρυγα του (Παυλόπουλο, Παπαγγελόπουλο, Καμμένο και άλλους). Ακόμα καπηλεύονται αδιάντροπα ιστορικές προσωπικότητες του Δημοκρατικού προοδευτικού χώρου, όπως πρόσφατα έκανε ο Τσίπρας για τον Ανδρέα Παπανδρέου με σκοπό να παραπλανήσουν πολλούς αφελείς δημοκρατικούς πολίτες που συγκινούνται ακόμα με τα προδομένα από τους λασπολόγους υψηλά ιδανικά της αριστεράς.
Στόχος τους βέβαια είναι από παλιά η περιθωριοποίηση του Δημοκρατικού προοδευτικού χώρου ο οποίος εξασφαλίζει την ισορροπία του κοινωνικοπολιτικού συστήματος και εγγυάται την σταθερότητα προόδου και ευημερίας.
Στη χώρα μας βέβαια, εκτός από την κορύφωση του φαινομένου της λασπολογίας στα σημερινά, ως μέσο πολιτικής αντιπαράθεσης και εξόντωσης των αντιπάλων, υπάρχουν δυστυχώς παραδείγματα τέτοιας άνανδρης πολιτικής αντιπαράθεσης, με κορυφαίο το βρώμικο 89′, όπου Μητσοτάκης και Φλωράκης επεδίωξαν με λάσπη και με ειδικά δικαστήρια να εξοντώσουν πολιτικά, ηθικά, ακόμα και ανθρώπινα, τον Ανδρέα Παπανδρέου, που καπηλεύονται ξεδιάντροπα οι διάδοχοι του πολιτικού μορφώματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Όμως ο Ανδρέας φάνηκε πιο δυνατός ακόμα και από τον μυθικό Αίαντα, και με τη λάσπη που πήγαν να τον σκεπάσουν σκεπάστηκαν και καταμαύρισαν οι ίδιοι εις αεί.
Στις μέρες μας βέβαια αντί να εκφράσουν τον λόγο της αλήθειας, δημαγωγούν ασύστολα και προσβλητικά για την νοημοσύνη μας, παριστάνουν κραυγαλέα τον Αριστερό αγωνιστή, αλλά οδηγούν σε εξουθένωση τα πλατιά λαϊκά στρώματα, για τα οποία δήθεν αγωνίζονται, οδηγώντας όλο τον Ελληνικό λαό στη γενική φτωχοποίηση.
Με πρωτοφανή και χονδροειδή άμεση και έμμεση προπαγάνδα μέσα από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, που τα πληρώνει όλος ο Ελληνικός λαός και όχι μόνο οι αριστεροδεξιοί συνεταίροι, με τον εξωνημένο δημοσιογραφικό υπόκοσμο προσπαθούν λασπολογώντας να απαξιώσουν τον καθένα από τον οπαίο κινδυνεύει η διαχείριση και νομή της εξουσίας. Συκοφαντούν έτσι ύπουλα την προσπάθεια ανασυγκρότησης του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου, και βέβαια χύνουν άπλετη λάσπη στον πολιτικό φορέα ( αξιωματικοί αντιπολίτευση) από τον οποίο κινδυνεύει άμεσα η εξουσία τους.
Ενώ στο υγιές δημοκρατικό πολίτευμα, την ενοχή ή την αθωότητα των πολιτών και των πολιτικών την κρίνει και την αποφασίζει η δικαιοσύνη, εδώ αντικαταστάθηκε η δικαιοδοτική αρχή από τα εγκάθετα όργανα και την δημοσιογραφία……του Σταλινικού λασπορυχείου της Κουμουνδούρου.
Χείριστο δείγμα πολιτικής λειτουργίας που κάνει ομιχλώδες το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο στην χώρα μας, η οποία έχει την πιο πολύτιμη δημοκρατική παράδοση του φωτός, την αλήθεια και τα πιο υψηλά ιδανικά της ανθρωπότητας.
Το πλαστό βέβαια και υποκριτικό των παρουσιαζομένων ως αγγέλων της κάθαρσης είναι το ότι, όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου ο νεότερος εισήγαγε στη Βουλή νόμο, εν γνώσει του ότι θα ματώσει από την διαφθορά και η ίδια η δική του παράταξη, ο οποίος νόμος όριζε ότι δεν παραγράφονται τα πολιτικά αδικήματα για μαύρο χρήμα και ότι αίρεται το απόρρητο τον τραπεζικών καταθέσεων για να αποκαλυφθεί το μαύρο χρήμα, αυτοί οι τιμηταί της κάθαρσης δεν εψήφισαν αυτόν τον νόμο γιατί θα αποκαλύπτονταν όπως και αποκαλύφθηκε ο θησαυρός πλουτισμού στελεχών της αριστεράς του χαβιαριού.
Ακόμα και όταν, με την ρομφαία της κάθαρσης, έκαναν εξεταστική επιτροπή για το χρέος, υποκριτικά και με σκοπό την εξόντωση του Δημοκρατικού προοδευτικού χώρου, άφησαν εκτός της εξεταστικής επιτροπής αυτόν τον Πρωθυπουργό ( Κ. Καραμανλής 2004-2009) που εκτίναξε το Δημόσιο χρέος στο 170% επί το ΑΕΠ από το 92% που ήταν το 2004.
Αυτός βέβαια που την πληρώνει, αλλά και με δική του ευθύνη συχνά, είναι ο Ελληνικός λαός, ο πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος.
