Η άλλη όψη…
Το σπουδαίο μήνυμα των Ολυμπιακών αγώνων
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Μου άρεσαν οι Ολυμπιακοί αγώνες στο Παρίσι; Ναι, μου άρεσαν. Γι΄ αυτό και τους παρακολούθησα χωρίς να πλήξω. Πού δίνω χρυσό μετάλλιο; Στην φοβερή τηλεοπτική κάλυψή τους. Σε μια εποχή που στα μάτια μου η τηλεόραση είναι ένα μέσο χαβαλέ, ψεμάτων, καζούρας και αναμετάδοσης των ασήμαντων, με το Παρίσι καταλάβαινες ότι χωρίς τηλεόραση δεν υπάρχουν Ολυμπιακοί.
Εντυπωσιάστηκα από την πληρέστατη εικόνα που μας έδιναν οι Γάλλοι. Λεπτομέρειες, πρόσωπα, εικόνες που αν ήσουν στο γήπεδο δεν θα τις είχες δει. Όλα με ταχύτητα, κομψότητα και υψηλή ποιότητα. Ένα εντυπωσιακό και απίστευτα δύσκολο τεχνικό επίτευγμα.
Οι Γάλλοι έκαναν κι άλλα καλά στην Ολυμπιάδα. Οι αγώνες έγιναν ανάμεσα στα μνημεία τους. Η πληρότητα στις κερκίδες ακόμα και σε δεύτερα ή τρίτα αθλήματα ήταν 100%. Όλοι είδαμε επίσης μια σύμπνοια μεταξύ των αθλητών. Στην ελληνική αποστολή των 100 αθλητών, όποιος έπαιρνε μετάλλιο οι υπόλοιποι τον περίμεναν με δάδες και αγκαλιές.
Σε όλα τα αθλήματα είδαμε τους αντιπάλους να αγκαλιάζονται μετά το φινάλε της προσπάθειας τους. Και στις κερκίδες θεατές από κάθε χώρα να χαίρονται με ένα παγκόσμιο ρεκόρ λες και το έκαναν οι ίδιο! (Θυμηθείτε την χαρά 80.000 θεατών στο παγκόσμιο του Ντουπλάντις στο επί κοντώ).
Όλα αυτά όταν την ίδια ώρα σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία χάνονται άδικα ζωές σε ηλίθιους πολέμους που δεν έχουν κανέναν νόημα πέραν των θρησκευτικών και αυταρχικών εμμονών (και ενώ είμαστε στον 21ο αιώνα…).
Η Ολυμπιάδα στο Παρίσι μας έδειξε την φωτεινή πλευρά της ζωής. Άνθρωποι από 204 χώρες, όλων των χρωμάτων, όλων των θρησκειών να μην έχουν τίποτε να χωρίσουν. Και όλοι μαζί να χειροκροτούν όποιον κέρδιζε. Αυτός είναι ο κόσμος που θέλουμε. Της χαράς, της αξιοκρατίας, της φιλίας.
Πολλά μπορείς να πεις για την Ολυμπιάδα, για υψηλά κόστη, για συμφέροντα ή ότι άλλο. Ένα δεν μπορείς να πεις: Ότι δεν ενώνει τους ανθρώπους, με έναν ασύλληπτο και μοναδικό τρόπο. Αυτά είδα στο Παρίσι..
