Η άλλη όψη…
Μια κοινωνία επιρρεπής στην αναλήθεια…
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Τι ακριβώς συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία; Γιατί υπάρχει αυτή η εκτεταμένη αδιανόητη αποδοχή ψεμάτων και συνωμοσιολογιών στην υπόθεση των Τεμπών; Γιατί, η αλήθεια που έχει καταγραφεί πλήρως, δεν την υπολογίζει κανείς;
Μετά από μια επίπονη μακρόχρονη διαδικασία απεδείχθη πέραν πάσης αμφιβολίας ότι στη σύγκρουση των τρένων δεν υπήρχαν βενζόλιο ή λαθραία καύσιμα. Πάνω από 300 άνθρωποι σε διαφορετικές αποστολές το βεβαιώνουν με πλήθος μη αμφισβητούμενων στοιχείων. Υπάλληλοι του τρένου που ελέγχουν τα φορτία, βίντεο που είναι πεντακάθαρα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, αναλύσεις των υπολειμμάτων των τρένων, εμπειρογνώμονες εντός και εκτός Ελλάδος κ.ο.κ.
Η οριστική διαπίστωση ότι δεν υπήρξαν ποτέ εύφλεκτα υλικά είναι η τελική κατάληξη για την Δικαιοσύνη. Αυτό ανάγκασε όλους τους συνωμοσιολόγους να αποσυρθούν. Με τα ισχυρά δεδομένα της ανάκρισης φάνηκε πως,επιτέλους, η αλήθεια επιβλήθηκε. Δεν είναι έτσι.
Ένας πονεμένος πατέρας, αποφάσισε να κάνει απεργία πείνας μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη, ζητώντας την εκταφή των οστών του παιδιού του για να διαπιστωθεί αν σε αυτά υπάρχουν χημικές ουσίες..! Αμέσως μετά, οι συνωμοσιολόγοι το εκμεταλλεύτηκαν. Επέστρεψαν, η αλήθεια πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων, περιφρονήθηκε και πάλι. Κανείς δεν την μνημονεύει.
Διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις, οργανωμένες πορείες συμπαράστασης στον απεργό και από κοντά μια τεράστια τηλεοπτική προβολή όλων αυτών, από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Τι μας συμβαίνει ως κοινωνία; Γιατί οι συντριπτικές αλήθειες τόσων ανθρώπων και φορέων δεν λαμβάνονται καν υπόψη και μια θεωρία, (που θα καταλήξει και αυτή σε φιάσκο), γίνεται αιτία για τέτοιες κινητοποιήσεις; Πώς φτάσαμε στο πέραν κάθε φαντασίας σημείο γονείς να θέλουν να ξεθάψουν τα παιδιά τους, για να διαπιστωθεί αν στα κόκκαλα τους υπάρχουν χημικά, ενώ έχει αποδειχθεί με απόλυτο τρόπο ότι δεν υπάρχουν;
Φαίνεται πως είμαστε όλοι υπεύθυνοι γι αυτό. Πολίτες, κόμματα, Μέσα Ενημέρωσης, Θεσμοί. Δεν έχουμε βρει τον τρόπο να υπερασπιζόμαστε τον κόσμο των αξιών – ανάμεσα τους και την αλήθεια.
Αυτή η κοινωνική αναπηρία, δεν περιορίζεται μόνο στην υπόθεση των Τεμπών. Υπάρχει σε πολλές εκφάνσεις της δημόσιας ζωής και πρέπει να μας ανησυχεί. Είναι αυτή μια υγιής κοινωνία;
