Η άλλη όψη…
Ο δήθεν αγώνας για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας
Περισσεύει η υποκρισία στον δήθεν αγώνα κατά των λεγόμενων ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Στην πραγματικότητα είναι ένας αγώνας της αριστεράς που θέλει τα πάντα στο Δημόσιο, ενώ ειδικά στα Πανεπιστήμια, έχει και μικρούς κομματικούς στρατούς.
Υπάρχουν δυο απλές παρατηρήσεις που ακυρώνουν τον δήθεν αγώνα για μόνο Δημόσια Πανεπιστήμια.
1. Σήμερα στις εκπαιδευτικές βαθμίδες της χώρας, υπάρχουν Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Και στις 4 αυτές περιπτώσεις δίπλα τους έχουμε ιδιωτικά σχολεία και κανείς δεν διαμαρτύρεται. Ακόμα χειρότερα δίπλα από όλη την εκπαίδευση έχουμε και Φροντιστήρια. Μάλιστα σε αυτά μαθαίνει το παιδί μουσική, μια ξένη γλώσσα, αθλείται κ.ο.κ.
2. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια μπορούν να απειλήσουν τα Δημόσια; Πώς; Τα δημόσια έχουν πλήρεις εγκαταστάσεις, χιλιάδες φοιτητές, υψηλό επίπεδο οργάνωσης, σπουδαίους καθηγητές και μεγάλη κρατική χρηματοδότηση. Τι έχουν να φοβηθούν από ένα ιδιωτικό ΑΕΙ; Τίποτα απολύτως.
Οι διαδηλώσεις, οι… δηλώσεις και ό δήθεν αγώνας κατά των ιδιωτικών ΑΕΙ, δεν είναι τίποτε περισσότερο από την φτηνή και αποκρουστική κομματίλα που λεκιάζει την δημόσια ζωή του τόπου.
Την εκπροσωπούν αυτοί που μετέτρεψαν τα Πανεπιστήμια σε άντρα ανομίας (ακόμα και διακίνησης ναρκωτικών). Είναι αυτοί που δεν έχουν ενοχληθεί από την διάλυση της ελληνικής παιδείας που δεν μορφώνει, δεν διδάσκει, δεν έχει σχολεία με πειθαρχία και που έχει την κύρια ευθύνη για την βία μεταξύ ανηλίκων, που πλέον ξεκινά από τα σχολεία.
Αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για την ιδιωτική εκπαίδευση στις άλλες βαθμίδες της Παιδείας ούτε για την κατάρρευση της ποιότητάς της με τραγικά αποτελέσματα, είναι στους δρόμους κατά των ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Άλλη μια εικόνα βαριάς παρακμής στην Ελλάδα.
