Η άλλη όψη…
Στην χώρα της ανυποληψίας τα κόμματα έχουν… υπόληψη;
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Η πολιτική είναι η μόνη δραστηριότητα που η ανηθικότητα είναι αποδεκτή, φυσιολογική. Δέχεται κανείς ο κρεοπώλης της γειτονιάς του να του πουλάει σάπιο κρέας; Ο ταξιτζής να του βάζει κρυφά τετραπλή ταρίφα; Ο γιατρός να θέλει φακελάκι, αλλιώς να μην τον αναλαμβάνει; Όχι, όλα αυτά είναι ανήθικα, δεν τα δεχόμαστε.
Στην πολιτική όμως δεχόμαστε και το ψέμα και τις μίζες και την ανεπάρκεια, οτιδήποτε ανήθικο. Δεν μας πειράζει. Θέλετε παράδειγμα; ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΧΡΗΜΑΤΑ στα κόμματα. ΟΛΟΙ, μα όλοι μέσα στα κόμματα γνωρίζουν ότι το μαύρο χρήμα κυριαρχεί. Χρήματα από μίζες σε έργα, από επιχειρηματίες που χρηματοδοτούν δράσεις κρυφά, από κουπόνια που δεν δηλώνονται πουθενά, από οτιδήποτε μπορεί να επινοηθεί.
Ο έλεγχος στο μαύρο χρήμα των κομμάτων είναι ανύπαρκτος. Όπως ανύπαρκτος είναι ο έλεγχος και στα φανερά χρήματα, τις κρατικές επιδοτήσεις. Αρχηγοί μικρών κομμάτων ζούσαν προσωπικά βίον έκλυτον και τριφυλόν. Ποτέ δεν βρήκαν πού πήγαν εκατομμύρια που πήραν μικρά κόμματα (που τώρα έχουν εξαφανιστεί…).
Τώρα θα μου πείτε σε μια χώρα που η παραοικονομία είναι στα 60 δισ. ευρώ, θα μπορούσαμε να είχαμε κόμματα φερέγγυα στα οικονομικά τους; Ποτέ. Να γιατί λοιπόν ο Κασσελάκης, αμαθής στην ελληνική πραγματικότητα, όταν είδε ότι η εφημερίδα “Αυγή” επιβίωνε με μαύρο χρήμα αποφάσισε να την κλείσει. Γιατί μια εφημερίδα που πουλά 750 φύλλα και έχει 50 εργαζόμενους, πού βρίσκει έσοδα; Πόσα να δώσει το κόμμα και το κράτος;
Μέσα στην γενική ανηθικότητα της πολιτικής, λοιπόν, βάλτε και την υποκρισία. ΟΛΟΙ όσοι ξέρουν για το πάρτι με το μαύρο χρήμα στα κόμματα κάνουν τους έκπληκτους με την καταγγελία Κασσελάκη. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι ούτε έχουν δει ούτε έχουν ακούσει.
