Η άλλη όψη…
Το αδιέξοδο στην Ουκρανία και ο κυνισμός Τραμπ
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δυο χρόνια μετά στην πραγματικότητα έχει τελειώσει αλλά ακόμα τον συνεχίζουν. Η Ρωσία δεν μπορεί να χάσει τα εδάφη που έχει καταλάβει, ενώ οι Ουκρανοί μπορούν μόνο να πληγώνουν τους Ρώσους με πολλούς νεκρούς. Ο Πούτιν δεν ενδιαφέρεται για αυτές τις απώλειες. Ας δούμε τι λένε διεθνείς αναλυτές που παρακολουθούν τον πόλεμο.
– Η ουκρανική εαρινή αντεπίθεση δεν έφερε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, οι ρωσικές άμυνες κατόρθωσαν να την αποκρούσουν αλλά με πολύ υψηλό τίμημα σε ρωσικές ζωές, γι’ αυτό υπάρχει τέλμα εκτός από μια-δυο συμβολικές νίκες τής κάθε πλευράς.
– Η ρωσική αμυντική βιομηχανία δουλεύει για υπερπαραγωγή όπλων Η ενίσχυση της Δύσης προς την Ουκρανία δεν είναι αρκετή – η αναλογία είναι περίπου 2:10 υπέρ της Ρωσίας. Η Ουκρανία υπολείπεται σε βλήματα πυροβολικού και αντιαεροπορική άμυνα ενώ η Ρωσία μετατρέπει τη βιομηχανική παραγωγή της σε πολεμική και αφιερώνει το 6% του ΑΕΠ της στον πόλεμο.
– Ο Βλαντίμιρ Πούτιν περιμένει τις αμερικανικές εκλογές διότι πιστεύει ότι μια κυβέρνηση Τραμπ θα είναι πιο φιλική προς τη Ρωσία και θα εξαναγκάσει την Ουκρανία να κάνει παραχωρήσεις.
– Οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν τους εταίρους τους αν εκλεγεί ο Ταμπ, που αντιμετωπίζει κυνικά τις διεθνείς σχέσεις: έχουμε μικρά και μεγάλα κράτη και τα μόνα που μετρούν είναι τα δεύτερα, γι’ αυτό πρέπει να διατηρούμε καλές, πραγματιστικές σχέσεις μαζί τους, να κάνουμε συμφωνίες με τις μεγάλες χώρες – Κίνα, Ρωσία, Σαουδική Αραβία – ενώ οι υπόλοιπες είναι ασήμαντες.
