Η άλλη όψη…
Ο απίστευτος κρατισμός στην Ελλάδα
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Την δεκαετία του 1980, στήθηκε αυτό που ζούμε σήμερα: Το σκληρό πελατειακό κράτος, ιδιοκτησία στο κόμμα που κυβερνά κάθε φορά, βολεύοντας ημέτερους και καταληστεύοντας τον κοινό πλούτο της χώρας.
Το κομματικό κράτος που στήθηκε, ελέγχει από τότε τα πάντα. Μπορεί να καταστρέψει μια μεγάλη επιχείρηση αλλάζοντας νόμους ή διακόπτοντας τον τραπεζικό της δανεισμό, τίποτε μα τίποτε απολύτως δεν γίνεται χωρίς την έγκριση από τα κομματικά γραφεία.
Εκείνη την σκληρή εποχή, μεθοδευμένα καταστράφηκε και ο αστικός κόσμος της χώρας. Οι πολιτικοί κήρυξαν τον πόλεμο στους μεγάλους επιχειρηματίες, τους πήραν τα εργοστάσια με κρατικοποιήσεις για να προσλαμβάνουν ημέτερους και να μοιράζουν δουλειές και στο τέλος φτάσαμε στο να γίνουν όλες αυτές οι επιχειρήσεις προβληματικές και να τις πληρώνει ο φορολογούμενος.
Σήμερα η αστική τάξη στην Ελλάδα, που για κάθε χώρα είναι σπουδαίος μοχλός οικονομικής ανάπτυξης, είναι μόλις 3-4 άνθρωποι που μη έχοντας δουλειές εδώ, δεν μπόρεσε το φαύλο σύστημα των πολιτικών να τους αγγίξει.
Κορυφαία περίπτωση η οικογένεια Νιάρχου η οποία με ένα θεαματικό μπαράζ παρεμβάσεων διορθώνει ό,τι μπορεί στην Ελλάδα της κρίσης. Τελευταία δωρεά η ανέγερση τριών νοσοκομείων σε Κομοτηνή, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, αγορές ιατρικού εξοπλισμού, εκπαίδευση στελεχών και πολλά άλλα.
Αν η Ελλάδα είχε διασώσει την αστική της τάξη θα υπήρχαν δεκάδες Νιάρχοι που δεν θα ήσαν κρατικοδίαιτοι, ασήμαντοι επιχειρηματίες-βραχίονες των κομμάτων, αλλά μια δυναμική τάξη που θα επένδυε στη χώρα, θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας, θα πρόσθετε κύρος και ανάπτυξη.
Δυστυχώς, οι φαύλοι της πολιτικής μετέτρεψαν από τότε (και μέχρι σήμερα) την Ελλάδα σε μια Σοβιετία με έναν φοβερά ασφυκτικό κρατισμό που φρενάρει τα πάντα, εκτός βέβαια από τις καρέκλες της εξουσίας που στρογγυλοκάθονται, χωρίς να προσφέρουν μα ούτε και να σχεδιάζουν τίποτε.
