Η άλλη όψη…
Διαβάζοντας Παύλο Παπαδόπουλο…
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Καλοκαιράκι… Τι πιο όμορφο από το να διαβάζεις ένα αξιόλογο κείμενο μέσα στην ραστώνη και την ανεμελιά, αφού τίποτα δεν σε κυνηγά από υποχρεώσεις; Είμαι καθισμένος σε μια παραλία όπου μπαινοβγαίνω στη θάλασσα και διαβάζω το παρακάτω κείμενο του Παύλου Παπαδόπουλου από την “Καθημερινή”.
Μόλις το τελειώνω, νοιώθω μια επιπρόσθετη ευεξία. Τι όμορφο κείμενο! Και τότε σκέπτομαι: Γιατί να μην το μοιραστώ μαζί σας; Ας το απολαύσουμε μαζί λοιπόν.
“Διαβάζουμε για τον επερχόμενο κόσμο των ρομπότ, έναν κόσμο όπου κάθε λογής ρομπότ θα επεμβαίνουν σε όλα, από την οδήγηση των αυτοκινήτων έως τις εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς, είτε ως ορατά μηχανήματα είτε ως αθέατα συστήματα και εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης. Οψεις αυτού του κόσμου προβάλλονται ως «προνόμια», που θα αρχίσουν να απολαμβάνουν οι λίγοι και εκλεκτοί. Για παράδειγμα, ιδιωτικά νοσοκομεία στις δυτικές χώρες διαφημίζουν τον νέο ιατρικό εξοπλισμό τους που επιτρέπει εγχειρήσεις ακριβείας, στις οποίες το νυστέρι είναι η απόληξη ενός πανέξυπνου ρομπότ. Οίκοι ευγηρίας στη Βρετανία και στην Ιαπωνία προωθούν ρομπότ ειδικά προγραμματισμένα να κάνουν παρέα στους ηλικιωμένους που έχουν εγκαταλείψει την άνεση του σπιτιού τους και έχουν μετακινηθεί εκεί, είτε για λόγους μοναξιάς και ανασφάλειας είτε, συνηθέστερα, για λόγους προοδευτικής άνοιας. Σε σχετικές εκπομπές του BBC ακούμε ευγενικά ρομπότ με μια κοριτσίστικη δροσιά στη φωνή να ανταποκρίνονται στις ανθρώπινες ερωτήσεις: «Γεια σου! Τι κάνεις;» ρωτά ο Βρετανός παππούς το ρομπότ. «Είμαι πολύ καλά. Εσύ;» απαντά το γλυκύτατο ρομπότ. Γελάει ο ηλικιωμένος και παρηγορείται ότι δεν είναι μόνος.
Την ίδια ώρα η Amazon σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε ταχύτητα, αποτελεσματικότητα και κέρδη, γιατί επενδύει υπέρογκα κεφάλαια σε ρομποτικό εξοπλισμό. Ηδη στις 50 μεγάλες αποθήκες διανομής της Amazon στις ΗΠΑ εργάζονται νυχθημερόν 200.000 ρομπότ.
Υπάρχει όμως και μια αντίθετη τάση, που έχει ενδιαφέρον. Οι Μπιλ Γκέιτς και οι Ζούκερμπεργκ αυτού του κόσμου, ενώ επενδύουν σε αυτόν τον νέο κόσμο, δεν σπεύδουν να εξασφαλίσουν τα καλύτερα ρομπότ για τον εαυτό τους. Αντίθετα, στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολεία που δεν απασχολούν ρομπότ, αλλά ανθρώπους.
Οι κοινωνικοί επιστήμονες διευκρινίζουν ότι η ανθρώπινη επαφή στις κάθε λογής διαδράσεις της καθημερινής ζωής θα υποκατασταθεί από τα ρομπότ, όχι όμως για όλους, αλλά για τους φτωχούς και τη μεσαία τάξη.
Οι πλούσιοι και η ανώτερη μεσαία τάξη θα μπορούν να πληρώνουν ανθρώπους για να κάνουν τη δουλειά των ρομπότ. Η ανθρώπινη επαφή, δηλαδή, για να το πούμε ωμά, η δυνατότητα του να ζεις σε έναν οίκο ευγηρίας και να έχεις έναν άνθρωπο να κάνει τη δουλειά του ρομπότ και να σου μιλάει, θα είναι σύντομα είδος πολυτελείας που θα προστίθεται στο λογαριασμό ως extra service”.
