Η άλλη όψη…
Πες, πες, πες, στο τέλος κάτι θα μείνει
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
O Γκέμπελς είχε δίκιο. όταν είπε “πες, πες, πες ένα ψέμα, στο τέλος κάτι θα μείνει”. Επιβεβαιώθηκε τόσες φορές ώστε να εδραιωθεί ο όρος “γκεμπελισμός” (που σημαίνει συκοφαντική προπαγάνδα, άθλια παραπληροφόρηση).
Τον τελευταίο καιρό οργανωμένα λένε, λένε, λένε για αστυνομική βία. Ποιοι το λένε; Η αξιωματική αντιπολίτευση και τα φιλικά της Μέσα Ενημέρωσης. Και γιατί το κάνουν; Για δυο λόγους:
– Πρώτον, γιατί στο τέλος θα μείνει ότι δήθεν το 2020 η επάρατη δεξιά θα επαναφέρει στην χώρα το αστυνομικό κράτος της δεκαετίας του 50 (!), κάτι πρακτικά εντελώς αδύνατον για οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης. (Αλλά και να μπορούσε, γιατί να επαναφέρει το αστυνομικό κράτος; Για να οργανώσει εκλογές νοθείας, όπως τότε; Φαιδρότητες…).
– Δεύτερον για να καλύψουν την φοβερή αδυναμία τους να προτείνουν οτιδήποτε για μια Ελλάδα που έχει πληγές παντού, στον κοινωνικό της ιστό. Από την αμορφωσιά μέχρι την ανοργανωσιά και από την ανθρώπινη μοναξιά μέχρι την έλλειψη σχεδίου σε όλους μα σε όλους τους τομείς.
Ποια είναι η αλήθεια; Ό,τι γίνεται και καταγγέλλεται σήμερα ως (πραγματική) αστυνομική βία, συνέβαινε στην ίδια έκταση και ένταση και πριν. Και βασικές αιτίες είναι η ποιότητα εκπαίδευσης και παιδείας κάποιων μεμονωμένων αστυνομικών, η φύση του επαγγέλματος (βλέπετε τη βία στη Γαλλία με δεκάδες ανθρώπους να χάνουν τα μάτια τους από πλαστικές σφαίρες;) και φυσικά η γενική κατάσταση μπάχαλου στην χώρα.
Σήμερα η Ελλάδα της συνεχιζόμενης παρακμής μιλά για δύο ανύπαρκτα θέματα: Το επίδομα που δεν δόθηκε στις συνταξιούχους (όταν χιλιάδες άλλοι δεν έχουν κανένα εισόδημα) και την μεμονωμένη αστυνομική βία π.χ. στο Κουκάκι.
Αυτό σημαίνει ότι η κρίση είναι πάντα εδώ και πάντα αξιακή. Αυτήν υπηρετούν οι σύγχρονοι γκεμπελιστές, μη έχοντας άλλες ικανότητες πέραν της παραπληροφόρησης.
