Η άλλη όψη…
Το μίσος των κουκουλοφόρων θέλει εκτόνωση
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Η φωτογραφία του φοβισμένου πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου σόκαρε πολλαπλώς. Καταρχάς σόκαρε η βαριά ανηθικότητα να λιντσάρεται η προσωπική ελευθερία ενός συνανθρώπου, εξ αιτίας της ιδιότητάς του. Μόνο καθάρματα ποδοπατούν χωρίς ντροπή την ατομική ελευθερία ενός αγνώστου ανθρώπου για τις όποιες ιδέες τους.
Σοκάρει, επίσης, η εξευτελιστική αδυναμία της χώρας να προστατεύσει ακόμη και τα Πανεπιστήμιά της, κάτι που γίνεται εύκολα σε όλο τον κόσμο εδώ και δεκαετίες. Κάθε εβδομάδα ζούμε την βία της κουκούλας με ξυλοδαρμούς, διακοπές συνελεύσεων, προπηλακισμούς καθηγητών, επιθέσεις ακόμα και κατά φοιτητών, ναρκομανείς να κάνουν χρήση, καταλήψεις κτιρίων για να είναι ορμητήρια και πολλά άλλα.
Πού είναι το κράτος; Υπάρχει; Πώς είναι δυνατόν αυτή η βαρβαρότητα που περιγράφεται με δεκάδες ποινικά αδικήματα να μένει επί δεκαετίες ατιμώρητη για να μην πω ότι προστατεύεται κιόλας σαν μια δήθεν “μορφή πολιτικής έκφρασης”.
Η κινητήριος δύναμη αυτών των κουκουλοφόρων είναι ΤΟ ΜΙΣΟΣ. Μισούν την κοινωνία όπως είναι και δεν τους ενδιαφέρει αν με τις πράξεις τους την πληρώνουν μόνο οι απλοί άνθρωποι. Κατεβάζουν μέσα στη νύχτα γέροντες από ένα τρόλεϊ για να το κάψουν. Πυρπολούν αυτοκίνητα και μοτό απλών ανθρώπων. Σπάνε εκδοτήρια εισιτηρίων, πεζοδρόμια, βιτρίνες καταστημάτων.
Πού οδηγούν όλα αυτά; Πουθενά, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Το ΜΙΣΟΣ που τους καθοδηγεί θέλει εκτόνωση. Η πρώτη πράξη ενός σωστού κράτους θα έπρεπε να είναι να βοηθήσει αυτά τα “παιδιά του μίσους” να κατανοήσουν ότι είναι στον λάθος δρόμο. Η δεύτερη πράξη είναι η σκληρή τιμωρία, αν δεν συνετιστούν. (Και ακόμα σκληρότερη, πολύ σκληρότερη, σε περίπτωση υποτροπής).
Ας κατανοήσουν, λοιπόν, οι πολιτικοί της συμφοράς, δεξιοί και αριστεροί, ότι η κατάσταση στα Πανεπιστήμια που είναι δικό τους έργο (λόγω του κομματισμού) δεν γίνεται να συνεχιστεί. Ντροπή τους, αν το βάλουν πάλι κάτω από το χαλί
