Η άλλη όψη…
Είναι πάντοτε 50-60 χρόνια πίσω
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Ας δούμε την μορφή αντιπολίτευσης που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στηρίζεται εξ ολοκλήρου στον 20ο αιώνα: Η επάρατη αυταρχική δεξιά, το αστυνομικό κράτος και άλλα συνθήματα των δεκαετιών 1950 και ΄60. Αρπάζονται από μικρο-περιστατικά, τα μεγεθύνουν και προσπαθούν να μειώσουν τον αντίπαλο. Δεν χρειάζεται να καταθέτουν προτάσεις, το ξέρουν και οι ίδιοι, δεν έχουν.
Ξεκίνησαν με την Ικαρία. Ο πρωθυπουργός πήγε στο νησί και έκανε 20 σημαντικές συναντήσεις με φορείς σχολεία, κατοίκους. Τον κατηγορούσαν επί μέρες ότι συνέφαγε χωρίς… μάσκα. Το συνέχισαν με τον Λιγνάδη. Τι κι αν εντός λίγων ωρών τον παραίτησαν και είναι ήδη στη φυλακή; “Άνθρωπος του Μητσοτάκη” έλεγαν.
Μετά πήραν την απεργία πείνας Κουφοντίνα για να μιλήσουν για ανθρωπισμό. Δεν πρόλαβαν, το χάλασε ο Δρίτσας, που είπε ότι η 17 Νοέμβρη δεν απειλούσε την κοινωνία, “άλλωστε μόνο δεξιούς σκότωνε”.
Τώρα έχουν πάει Νέα Σμύρνη. “Αστυνομικοί έδερναν οικογένειες” υποστηρίζουν εντελώς ψευδώς δημοσιογράφοι του κόμματος, νέο πεδίο για σκληρή αντιπολίτευση.
Πρέπει να το παραδεχθούμε. Μόνο έτσι μπορούν να κάνουν αντιπολίτευση, δεν ξέρουν άλλο τρόπο. Πρέπει επίσης να παραδεχθούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πάντα ένα ακυβέρνητο κόμμα με βαθύ έλλειμμα ηγεσίας και χωρίς προσανατολισμό. Ένας Πύργος της Βαβέλ που αδυνατεί να εκφράσει τον 21ο αιώνα.
Όλα θα κριθούν στις επόμενες εκλογές γι΄ αυτόν. Το εύρος της ήττας θα εξαρτηθεί από το αν αφήνουμε πίσω την πανδημία, αν μπήκαμε σε κανονικότητα, αν η Ελλάδα συνέρχεται. Σε αυτή την περίπτωση θα τεθεί θέμα ηγεσίας κι όπου οδηγήσει αυτό.