Η άλλη όψη…
Θα τολμήσει ο κ. Μητσοτάκης;
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας.
Η ομιλία Μητσοτάκη στην ΔΕΘ ήταν έξοχη*. Και δεν ομιλώ για τις εξαγγελίες όπου ο καθένας μπορεί να τις υπονομεύσει λέγοντας ότι ψεύδεται ή ότι δεν θα τον αφήσουν οι τροϊκανοί και άλλα ιδιοτελή. Ομιλώ γιο πλαίσιο ειλικρίνειας, στο οποίο κινήθηκε ολόκληρη η συλλογιστική του.
Ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να διαφωνήσει με την άποψη ότι η μεταπολίτευση δεν τερματίστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά συνεχίστηκε χειρότερη; Ότι οι δανειστές μας, μετά από οκτώ δύσκολα έτη, λέγουν: Βοηθήσαμε την Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, αλλά δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στο πολιτικό της σύστημα; Ότι το κομματικό – πελατειακό κράτος, συνθλίβει τον ιδιωτικό τομέα; Ότι η ιστορία δεν γράφεται με τους απόντες (από την κάλπη);. Πως πολιτική δεν μπορεί να είναι η μετατόπιση των ευθυνών και η εύκολη δημαγωγική καταγγελία των άλλων, χωρίς να προσφέρονται λύσεις;
Η ομιλία Μητσοτάκη ήταν μια έξοχη ομιλία ενός ηγέτη που ενώνει τη χώρα του και αφυπνίζει τους πολίτες του, αλλά αυτό αρκεί; Στο παρελθόν είχα παρακολουθήσει στην ΔΕΘ μια υπέροχη ομιλία του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, πιθανόν γραμμένη από τον τότε λογογράφο του Ν. Κοτζιά, νυν υπουργό Εξωτερικών.
Εκφώνησε τότε έναν μνημειώδη λόγο περιγράφοντας με φοβερή ακρίβεια από τι υποφέρει η Ελλάδα και τι πρέπει να γίνει. Συνειδητοποίησα ακούγοντάς τον ότι οι Έλληνες πολιτικοί γνωρίζουν επακριβώς τις παθογένειες του τόπου, όμως είτε δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτε για να λυμαίνονται την εξουσία και τα καλά της, είτε ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ.
Μπορεί να αλλάξει ο κ. Μητσοτάκης την χώρα όταν στο κόμμα του παλαιοκομματικοί περιμένουν να εφορμήσουν στις κρατικές καρέκλες; Όταν πολίτες αγαπούν το ρουσφέτι μέσω του βουλευτή τους, ή τα 200 ευρώ της μηνιαίας ελεημοσύνης τους; Όταν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων έχει την συνευθύνη για τα χάλια που βιώνει η χώρα εδώ και 37 χρόνια;
Ωστόσο, ναι υπάρχει μια διαφορά. Ο Γ. Παπανδρέου μιλούσε την εποχή των παχιών αγελάδων και δεν πείραζε αν συνέχιζε την φαυλοκρατία μη αλλάζοντας τίποτε. Όλοι ζούσαν στην οικονομική φούσκα της σπατάλης, ποιος να νοιαστεί;
Ο Κ. Μητσοτάκης όμως θα παραλάβει στα χέρια του μια οκταετή κρίση που κούρασε τους πάντες. Και είδε, μετά την καταστροφή στο Μάτι ότι οι Έλληνες είναι έτοιμοι να συστρατευτούν αν επιτέλους υπάρχει ένα μεγάλο όραμα ώστε να αγωνιστούν γι αυτό.
Άρα μπορεί να τολμήσει, χωρίς να σκεφτεί κανένα πολιτικό κόστος. Αντίθετα αν δεν τολμήσει, θα είναι και αυτός περαστικός και το ξέρει. Αν μάλιστα τολμήσει. τότε θα δει πολλές και μεγάλες δυνάμεις που θα σπεύσουν να τον στηρίξουν φανατικά.
* Δεν έχω ψηφίσει ποτέ ΝΔ.
