Η άλλη όψη…
Τι μπορούσε να κάνει ο κ. Σημίτης;
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας
Μετά την προφυλάκιση (και) του Γιάννου Παπαντωνίου, ένα μέρος του πολιτικού συστήματος επιτίθεται στον τότε πρωθυπουργό κ. Σημίτη. Δυο υπουργοί του μπήκαν φυλακή. Ήξερε; Και αν ήξερε τι έκανε για να αποτρέψει τη λοβιτούρα;
Το ερώτημα το οποίο δυστυχώς εκφωνούν και πολιτικοί πρώτης γραμμής, με συγχωρείτε, αλλά είναι ανόητο. Φυσικά και ήξερε ο κ. Σημίτης. Όχι βέβαια λεπτομέρειες. Όμως κάθε τόσο μάθαινε ότι ο τάδε υπουργός του, από το ενοίκιο στο Αιγάλεω, ζει πλέον στην Κηφισιά σε ιδιόκτητη βίλα. Καταλάβαινε… Καταλάβαινε αλλά δεν μπορούσε να κάνει ΤΙΠΟΤΕ.
Όταν ο κ. Σημίτης το 1996 έγινε πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ανέλαβε ένα κόμμα που ήταν εμποτισμένο στην διαφθορά. Σε όλο τον κρατικό μηχανισμό είχαν τοποθετηθεί κομματικά στελέχη τα οποία σε μεγάλο δυστυχώς ποσοστό χρηματιζόντουσαν. Εφορίες, Νοσοκομεία, Πολεοδομίες, Φορείς, ΟΤΑ παντού οι κομματικοί είχαν φέουδα.
Η διαφθορά γινόταν με οργανωμένο τρόπο που πολλές φορές έφθανε ακόμη και στις παρυφές των υπουργείων. Χιλιάδες κρατικοί υπάλληλοι αξίωναν μίζες και φακελάκια για να βάλουν μια υπογραφή, να σβήσουν ένα πρόστιμο ή να απελευθερώσουν ένα έγγραφο που καθήλωνε μια επένδυση.
Το έκαναν έχοντας την απόλυτη ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ. Όποιος μελετήσει το νομοθετικό έργο της Βουλής την δεκαετία του ΄80 θα εντοπίσει εκατοντάδες χαριστικές ρυθμίσεις απαλλαγής των διεφθαρμένων κομματικών, διαγραφής ποινικών αδικημάτων κ.ο.κ.. Αυτό λειτούργησε σαν σύνθημα: “Δεν υπάρχει τιμωρία, ζήτω η διαφθορά”.
Ο κ. Σημίτης παρέλαβε λοιπόν ένα κόμμα-βαρέλι με χίλιες τρύπες. Τα δέκα δάχτυλά του δεν έφταναν να τις κλείσει. Επιπλέον, στο ΠΑΣΟΚ ο ίδιος και η τάση των λεγόμενων εκσυγχρονιστών, ήταν μειοψηφία. Δεν μπορούσε να διώξει έναν Τσοχατζόπουλο, που ήλεγχε βουλευτές, Νομάρχες, Δημάρχους.
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο κ. Σημίτης μετά την είσοδο στο ευρώ, μπαϊλντισμένος και αηδιασμένος, αποφάσισε να ολοκληρώσει τα μεγάλα δημόσια έργα και να μην ασχοληθεί με το θέμα “διαφθορά” θεωρώντας ότι τον ξεπερνά. Λάθος; Μπορεί. Όμως η έκταση του φαινομένου ήταν τέτοια που κάθε προσπάθεια θα ήταν μάταιη.
Μη ρωτάτε, λοιπόν, τι μπορούσε να κάνει ο κ. Σημίτης με τον Τσοχατζόπουλο ή τον Παπαντωνίου. Να ρωτάτε τι μπορούσε να κάνει με την καθολική διαφθορά σε όλο το σώμα της δημόσιας διοίκησης όπου κομματικοί πλούτιζαν εκβιάζοντας ή παραβλέποντας.
Μπορούσε να κάνει κάτι;
