Ημερίδα | Έκθεση / 02.06.2024 / Ζιντζιρλί Τζαμί Σερρών με θέμα:
«Έρευνα και προτάσεις αποκατάστασης – επανάχρησης σε Μνημεία των Σερρών»
Την ημερίδα/Έκθεση διοργανώνει το Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών “Προστασία, Συντήρηση και Αποκατάσταση Μνημείων Πολιτισμού” της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ., σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Σερρών και το Δήμο Σερρών
Το Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών “Προστασία, Συντήρηση και Αποκατάσταση Μνημείων Πολιτισμού” του Α.Π.Θ., σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Σερρών και το Δήμο Σερρών και με την ευγενική χορηγία της ΔΑΛΚΑΦΟΥΚΗ OIKOS, διοργανώνει και σας προσκαλεί να παρευρεθείτε στην ημερίδα και έκθεση μεταπτυχιακών εργασιών στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Διεπιστημονικής Συνεργασίας με θέμα: “Έρευνα και προτάσεις αποκατάστασης – επανάχρησης σε Μνημεία των Σερρών”, Κυριακή 02 Ιουνίου, ώρα 17.30, Ζιντζιρλί Τζαμί, Σέρρες.
Στην εκδήλωση αυτή θα παρουσιαστούν οι έρευνες και οι προτάσεις αποκατάστασης που εκπονήθηκαν από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές και φοιτήτριες του ΔΠΜΣ “Προστασία, Συντήρηση και Αποκατάσταση Μνημείων Πολιτισμού” κατά το ακαδημαϊκό κύκλο 2022-2024. Θα ακολουθήσει συζήτηση και τα εγκαίνια έκθεσης των μεταπτυχιακών φοιτητικών εργασιών, η οποία θα διαρκέσει από 02 έως τις 30 Ιουνίου, στο Ζιντζιρλί Τζαμί
Πρόγραμμα Ημερίδας:
17.30 Χαιρετισμοί
18.00 Παρουσίαση Μνημείων των Σερρών
18.10 Πρόλογος | Εφορεία Αρχαιοτήτων Σερρών
18.20 Πρόλογος Ι Μεταπτυχιακό Προγράμμα ΑΠΘ
18.40 Στρατόπεδο Παπαλουκά
19.00 Μπεζεστένι
19.20 Τέμενος Μεχμέτ Μπέη (Αγία Σοφιά)
19.40 Τέμενος Ζιντζιρλί
20.00 Συζήτηση
20.30 Εγκαίνια Έκθεσης
Λίγα λόγια για τα μνημεία:
Στρατόπεδο Παπαλουκά | Το στρατόπεδο Παπαλουκά βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της πόλης, έχει έκταση 120 στρέμματα και αναπτύσσεται σε θέση πρώην οθωμανικού στρατοπέδου. Τα κτίρια του στρατοπέδου είναι οικοδομημένα στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1920, και αποτέλεσαν τις εγκαταστάσεις του ελληνικού ιππικού στρατεύματος. Το συγκρότημα των δεκατεσσάρων κτιρίων περιλαμβάνει κτίρια στρατωνισμού, στάβλους, εστιατόριο, αποθήκες, αποχωρητήριο και υδατόπυργο. Η χρονολογία, η μορφή και η κατασκευή των κτιρίων καταδεικνύουν ευρωπαϊκές αρχιτεκτονικές επιρροές. Τα κτίρια δέχθηκαν επεμβάσεις κατά τη δεκαετία του 1940 για την εγκατάσταση του πυροβολικού σώματος. Σήμερα το στρατόπεδο είναι εγκαταλειμμένο.
Μπεζεστένι | Πρόκειται για μια σκεπαστή αγορά, που αποτελούσε τον χώρο πώλησης πολύτιμων αγαθών όπως υφάσματα, μέταλλα, πέτρες και κοσμήματα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Βρίσκεται στο πιο κεντρικό σημείο των Σερρών, στην πλατεία Ελευθερίας. Θεωρείται ότι κατασκευάστηκε στα τέλη του 14ου αι. ή στις αρχές του 15ου αι. Η κατασκευή του συνδέεται πιθανώς με την ανέγερση του Εσκί Τζαμί, το οποίο χτίστηκε το 1385 με διαταγή του Σουλτάνου Μουράτ ‘Α. Υπήρξε η πρώτη επίσημη τουρκική αγορά και είναι από τα πρώτα κτίσματα που δημιουργήθηκαν μετά την κατάκτηση των Σερρών από τους Οθωμανούς. Σήμερα στο κτίριο στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο των Σερρών.
Τέμενος Μεχμέτ Μπέη | Πρόκειται για το μεγαλύτερο και το αρχαιότερο από τα σωζόμενα μουσουλμανικά τεμένη των Σερρών. Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, κτίστηκε το 1492-1493 από τον Μεχμέτ Μπέη προς τιμήν του πατέρα του, Αχμέτ Πασά, και αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου συγκροτήματος (külliye) με κοινωφελή κτίρια, από τα οποία σώζεται μονάχα τμήμα του μεντρεσέ (ιεροδιδασκαλείο) στο βορειοανατολικό τμήμα του γηπέδου. Μαζί με τον ταφικό περίβολο του Ισμαήλ Μπέη (19ος αι.) και με την περίτεχνη μαρμάρινη κρήνη, συγκροτεί ενιαίο μνημειακό σύνολο εξαιρετικής σημασίας για την πόλη των Σερρών. Σήμερα, το τέμενος αποτελεί μνημείο σε κίνδυνο, καθώς βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό θαμμένο κάτω από τις προσχώσεις του γειτονικού χειμάρρου Αγ. Αναργύρων.
Τέμενος Ζιντζιρλί | Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο από τα διατηρούμενα τζαμιά στην πόλη των Σερρών. Βρίσκεται επί της οδού Ανατ. Θράκης (πλησίον της πλ. Εμπορίου) και πιθανότατα αποτελούσε μέρος ευρύτερου συγκροτήματος (külliye) που δέσποζε στο κέντρο του άλλοτε Αραμπατζή μαχαλά. Ελλείψει κτητορικής επιγραφής, η χρονολογία της κατασκευής του ανάγεται είτε στα τέλη του 15ου αιώνα και συνδέεται με την Σελτζούκ Χατούν (κόρη του σουλτάνου Βαγιαζίτ Β΄), είτε στο β’ μισό του 16ου αιώνα, όπου εξαιτίας των τυπολογικών και μορφολογικών του χαρακτηριστικών και του πλούσιου διακόσμου, κατατάσσεται στα κτίσματα της σχολής του αρχιτέκτονα Σινάν.
