Η άλλη όψη…
Μια διαρκής ύβρις κατά της κοινής νοημοσύνης
Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος, εκδότης – συγγραφέας
Παρακολουθώ τις νέες τοποθετήσεις στελεχών της αντιπολίτευσης για το φιάσκο με την “νεκρή Μαρία” στον Έβρο και ανατριχιάζω! Ακούω από το ότι “η υπόθεση είναι ακόμα ανοικτή”, δηλαδή η Μαρία μπορεί να υπήρξε, μέχρι ότι “ευθύνεται η κυβέρνηση”.
Σημειώνω ότι δεν υπερασπίζονται ένα λάθος, αλλά μια προβοκάτσια, αλλά δεν τους νοιάζει. Σημασία έχει ότι αυτοί δεν φταίνε ποτέ, πάντα φταίνε οι άλλοι. Τι τους νοιάζει που ποτέ δεν υπήρξε Μαρία και όλο στήθηκε για τα social media; Εδώ πρέπει να κάνουν αντιπολίτευση απέναντι σε αυτούς που φταίνε για τα πάντα.
Έχω μερικές επισημάνσεις και θα τις μοιραστώ μαζί σας. 1. Πόσο εύκολο είναι τελικά να υπερασπίζονται ένα απόλυτο ψέμα χωρίς να κοκκινίζουν ούτε να ντρέπονται; Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου να είναι σε ένα τηλεοπτικό πάνελ και να ψεύδεται ξεδιάντροπα επειδή “αυτή είναι η γραμμή του κόμματος”.
2. Πώς και αυτοί οι διαρκώς ψευδόμενοι και επικίνδυνοι για τον κοινό νου αλλά και την δημοκρατία “πολιτικοί” τελικά εκλέγονται με χιλιάδες ψήφους, ενώ το κόμμα τους μπορεί να παίρνει και 25%-26%; Πώς τους επιλέγουν ένας στους τέσσερις ψηφοφόροι;
Εντάξει υπάρχουν οι ιδεολογικοί σκλάβοι, κάτι σαν οπαδοί του ποδοσφαίρου, που είναι με το κόμμα ό,τι και να λέει αυτό δίνει ένα νόημα στη ζωή τους. Όμως υπάρχουν κι άλλοι. Αυτοί δεν μπορεί να μην διαβάζουν τις περιγραφές τρόμου και απελπισίας από την δίκη στο Μάτι, όπου ΟΙ ΙΔΙΟΙ πολιτικοί που λένε ότι η Μαρία υπάρχει εκπροσωπούσαν ένα κράτος ανύπαρκτο που δολοφόνησε 104 αθώους, πώς ψηφίζεις τέτοια ανικανότητα και τέτοιο θράσος;
Δεν μπορεί να μην θυμούνται την ακυβερνησία, τα ανοιχτά σύνορα, την αδιανόητη στασιμότητα παντού, τα στημένα τύπου Novartis, κανάλια κ.α..
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι οι ψεύτες της ανύπαρκτης Μαρίας (και όλων των άλλων) γνωρίζουν ότι δεν θα τιμωρηθούν ούτε θα απολογηθούν κάπου. Οπότε το συνεχίζουν… Αυτή είναι η Ελλάδα πολιτικά. Μια διαρκής ύβρις κατά της κοινής νοημοσύνης.
